عمید موسی

عمید، موسی (۱۲۸۷ـ۱۳۴۲ش)
عمید، موسی
حقوقدان ایرانی و استاد دانشگاه. علوم قدیمه را در تبریز و تهران در محضر میرزا طاهر تنکابنی و آقامیرزا رضای ایروانی تحصیل کرد. سپس در شمار محصّلان اعزامی به اروپا رفت و دکترای حقوق را از پاریس و دکترای فلسفه را از دانشگاه ژنو گرفت. وی پس از بازگشت به ایران استادی و ریاست دانشکدۀ حقوق و استادی دانشکدۀ علوم معقول و منقول را عهده دار شد. او همچنین نایب رئیس کمیسیون ملّی یونسکو و عضو شورای عالی فرهنگ بود و مقامات اداری و دولتی دیگری هم داشت. آثار چاپ شدۀ وی عبارت اند از رسالۀ حقیقت و کیفیت (۱۳۳۱)، رسالۀ نفس ابن سینا (۱۳۳۱)، هبه، وصیت، ضمان عقلی، و ارث.

[ویکی نور] «دکتر موسی عمید»، در سال 1286ش در خانواده ای روحانی از اهالی تبریز، به دنیا آمد.
تحصیلات مقدماتی را نزد علمای تبریز گذراند. آنگاه به تهران آمد و از محضر استاد آیت الله سید حسن مدرس، آقا میرزا طاهر تنکابنی و میر رضا ایروانی، کسب فیض کرد. سپس به قم رفت و پس از تلمّذ در محضر مراجع تقلید و استادان حوزه علمیه قم، به درجه اجتهاد رسید.
دکتر عمید، پس از بازگشت به تهران، برای ادامه تحصیل با دومین گروه محصلان اعزامی به اروپا، راهی فرانسه شد. تحصیلات متوسطه و عالی را با دریافت لیسانس حقوق و فلسفه از دانشگاه سوربن پاریس به پایان رساند و با ارائه پایان نامه ای تحت عنوان «موضوع طلاق در حقوق ایران و مقایسه آن با حقوق ملل دیگر» دکترای حقوق خصوصی را از همان دانشگاه دریافت کرد. در کنار تحصیل در سوربن، به تحصیل فلسفه در دانشگاه ژنو سوئیس مشغول بود و سرانجام با نگارش پایان نامه ای تحت عنوان «معرفت النفس از نظر شیخ الرئیس بوعلی سینا» دکترای فلسفه دانشگاه ژنو را با درجه ممتاز به دست آورد. او همچنین، موفق به دریافت دیپلم علوم جزایی از مؤسسه جزایی پاریس شد.
پس از بازگشت به ایران، در سال 1319ش به عضویت رسمی هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران در آمد و به تدریس حقوق مدنی در این دانشکده پرداخت. او در دانشکده معقول و منقول نیز، تاریخ فلسفه در اسلام را تدریس می کرد. بین سالهای 1330 تا 1342ش (12 سال) ریاست دانشکده حقوق دانشکده تهران را به عهده داشت.
از جمله آثار تالیفی اوست:
دکتر موسی عمید، در سال 1343ش در تهران دار فانی را وداع گفت.