رضوان بن تتش

فخرالموک رضوان (همچنین رضوان؛ درگذشته در ۱۰ دسامبر ۱۱۱۳) حاکم سلجوقی حلب در بین سال های ۱۰۹۵ تا ۱۱۱۳ بوده است.
Kenneth Setton, ed. A History of the Crusades, vol. I. University of Pennsylvania Press, 1958 (available online).
The Damascus Chronicle of the Crusades: Extracted and Translated from the Chronicle of Ibn al-Qalanisi. H.A.R. Gibb, London, 1932.
او پسر تتش یکم و برادر دقاق بود اما بوسیلهٔ اتابکش، جناح الدوله حسین، پرورش یافت. هنگامی که تتش در سال ۱۰۹۶ مُرد، رضوان متصرفات او در سوریه را به ارث برد و شهر حلب را مرکز حکومتش قرار داد، گرچه مسئولیت های حکومت برعهدهٔ جناح الدوله قرار داشت. دقاق پس از چندی علیه برادرش شورش کرد و کنترل دمشق بدست گرفت، که باعث به هرج و مرج و آشوب کشیدن تمام سوریه گردید. دقاق از سوی یاغی سیان حاکم انطاکیه که با جناح الدوله نزاع داشت و با خود رضوان اخلافی نداشت، پشتیبانی می شد؛ إلغازی فرماندار اورشلیم نیز به یاغی سیان و دقاق پیوست. رضوان با برادر إلغازی، سوکمن ارتقی متحد گشت.

رِضْوانِ بْنِ تُتُش ( ـ۵۰۷ق)
ملقب به فخرالملوک ، دومین پادشاه (حک: ۴۸۸ـ۵۰۷ق)، از سلاجقۀ شام . پسر تُتُش بود که پس از پدر، در حلب به سلطنت رسید. با برادرش، دقاق، بر سر حکومت اختلاف داشت ، اما او را مطیع خود ساخت . رضوان که طرفدار اسماعیلیه بود ، مدت چهار هفته برای جلب حمایت فاطمیان ، خطبه به نام مستعلی ، خلیفۀ مصر، خواند ولی ، دوباره خطبه را به نام مستظهر، خلیفۀ عباسی، کرد. در مقابله با صلیبیان در جنگ انطاکیه شرکت و برای بازپس گیری آن دیار تلاش فراوان کرد (۴۹۱ق) که نتیجه ای دربر نداشت و شکست خورد (۴۹۳ق).