درویش پرورنده تربیت کننده و پرورنده درویش
درویش پرور
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
درویش پرور. [ دَرْ پ َرْ وَ ] ( نف مرکب ) درویش پرورنده. تربیت کننده و پرورنده ٔدرویش ؛ که عنایت و توجه به درویش دارد :
که پروردگار توانگر توئی
توانا و درویش پرور توئی.
که پروردگار توانگر توئی
توانا و درویش پرور توئی.
سعدی.
کلمات دیگر: