گدای خرمن آنکه بر سر خرمنها گدائی رود
خرمن گدای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خرمن گدای. [ خ ِ / خ َ م َ گ َ / گ ِ ] ( اِ مرکب ) گدای خرمن. آنکه بر سر خرمنها بگدائی رود. ( از برهان قاطع ) ( از ناظم الاطباء ) :
زهی جوفروشان گندم نمای
جهان گرد شبکوک خرمن گدای.
زهی جوفروشان گندم نمای
جهان گرد شبکوک خرمن گدای.
سعدی ( بوستان ).
کلمات دیگر: