ادای احترام کردن نماز گزاردن درود فرستادن درود گفتن آفرین گفتن
درود رساندن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
درود رساندن. [ دُ رَ / رِ دَ ] ( مص مرکب ) ادای احترام کردن. نماز گزاردن. ( ناظم الاطباء ). || درود فرستادن. درود گفتن. آفرین گفتن. سلام رساندن :
درودی رسانم به شاه جهان
ز زال سپهبد گو پهلوان.
که جاوید باد این سر و تاج و گاه.
چنین گفت کافزون تر از کوه و رود
جهان آفرینت رساند درود.
بیائی بیایم ز گنبد فرود.
درود ابر بدان دست درفشان برسان.
درودی رسانم به شاه جهان
ز زال سپهبد گو پهلوان.
فردوسی.
درودی رسانم ز قیصر به شاه که جاوید باد این سر و تاج و گاه.
فردوسی.
گفت یا آدم خدای تعالی ترا درود میرساند و می گوید من ترا بدست خود آفریدم. ( قصص الانبیاء ص 21 ).چنین گفت کافزون تر از کوه و رود
جهان آفرینت رساند درود.
نظامی.
درودم رسانی رسانم درودبیائی بیایم ز گنبد فرود.
نظامی ( از آنندراج ).
بیان خاطر او را بناز در بر گیردرود ابر بدان دست درفشان برسان.
ابن یمین ( از جهانگیری ).
کلمات دیگر: