شلایین

شلائین. [ ش َ ] ( ترکی ، ص ، اِ ) مبرم و سخت درگیرنده. ( آنندراج ) ( از غیاث ) :
خار این وادی شلائین تر ز خون ناحق است
از علایق چیدن دامان رغبت سهل نیست.

صائب تبریزی ( از آنندراج ).

تا به آن حسن شلائین سر و کار است مرا
دست بر هرچه زنم دامن یار است مرا.

محسن تأثیر ( از آنندراج ).

|| مجازاً بمعنی عاشق. ( غیاث ) ( از سراج اللغة ). || ناخوش. ( غیاث ). || شخصی که بسیار آرام کند و از منع بازنماند. ( غیاث ) ( از سراج اللغة ) ( آنندراج ). || معشوق شوخ و شنگ و بی تکلف و بی آرایش. ( آنندراج ). شوخ. ( غیاث ). و رجوع به شلایین شود.

لغت نامه دهخدا