ماهواره مخابراتی نوعی ماهواره است که برای مخابره صوت و تصویر و داده بکار می رود.
اختراع ها در ایالات متحده (۱۹۴۶–۱۹۹۱)
لیست ماهواره های مخابراتی
ماهواره مخابراتی معمولاً در مدار ژئوسنکرون زمین و بالای خط استوا و هماهنگ با سرعت زمین و با زاویه ای ثابت، حرکت می کند و قسمت مشخصی از سطح زمین را بطور ثابت پوشش می دهد. چنین ماهواره ای از یک ایستگاه زمینی نیز به صورت یک نقطه ثابت، قابل دیدن است. گرانش ماه، خورشید، و دیگر ستارگان و سیارات منظومه شمسی روی ماهواره تأثیر میگذارد و احتمال دارد ماهواره از مدار خود جابجا شود. برای جلوگیری از این مشکل، موتورهای مخصوصی که به وسیله ایستگاه های زمینی کنترل می شوند، ماهواره ها را در مدار خود نسبت به زمین ثابت نگه می دارند.
برای برقراری ارتباط از یک ایستگاه زمینی، معمولاً یک آنتن (دیش) بزرگ به نام Uplink Antenna لازم است که باعث تمرکز سیگنال ارسالی از ایستگاه زمینی به سوی ماهواره شود. در ارتباط ماهواره و ایستگاه زمینی معمولاً از دو موج با فرکانس متفاوت استفاده می شود؛ یکی برای Uplink و دیگری برای Downlink. آنتن (دیش) نصب شده روی ماهواره، سیگنال ارسالی از ایستگاه زمینی را دریافت کرده و به گیرنده ماهواره می دهد و پس از یک سری پردازش، این سیگنال به فرستنده ماهواره منتقل می شود تا از راه آنتن فرستنده ماهواره به سمت زمین باز تابیده شود.
سیگنال ارسالی به زمین به وسیله دیش های معمولی دریافت شده و پس از LNB به گیرنده ماهواره ای، منتقل می شود. ماهواره ها معمولاً در سه مدار LEO و MEO و GEO قرار داده می شوند. این مدارها به ترتیب، ارتفاع کم، متوسط و سنکرون نسبت به زمین نامیده می شوند. مدار ژئوسنکرون دارای صفحه ای فرضی است که از خط استوا می گذرد.
اختراع ها در ایالات متحده (۱۹۴۶–۱۹۹۱)
لیست ماهواره های مخابراتی
ماهواره مخابراتی معمولاً در مدار ژئوسنکرون زمین و بالای خط استوا و هماهنگ با سرعت زمین و با زاویه ای ثابت، حرکت می کند و قسمت مشخصی از سطح زمین را بطور ثابت پوشش می دهد. چنین ماهواره ای از یک ایستگاه زمینی نیز به صورت یک نقطه ثابت، قابل دیدن است. گرانش ماه، خورشید، و دیگر ستارگان و سیارات منظومه شمسی روی ماهواره تأثیر میگذارد و احتمال دارد ماهواره از مدار خود جابجا شود. برای جلوگیری از این مشکل، موتورهای مخصوصی که به وسیله ایستگاه های زمینی کنترل می شوند، ماهواره ها را در مدار خود نسبت به زمین ثابت نگه می دارند.
برای برقراری ارتباط از یک ایستگاه زمینی، معمولاً یک آنتن (دیش) بزرگ به نام Uplink Antenna لازم است که باعث تمرکز سیگنال ارسالی از ایستگاه زمینی به سوی ماهواره شود. در ارتباط ماهواره و ایستگاه زمینی معمولاً از دو موج با فرکانس متفاوت استفاده می شود؛ یکی برای Uplink و دیگری برای Downlink. آنتن (دیش) نصب شده روی ماهواره، سیگنال ارسالی از ایستگاه زمینی را دریافت کرده و به گیرنده ماهواره می دهد و پس از یک سری پردازش، این سیگنال به فرستنده ماهواره منتقل می شود تا از راه آنتن فرستنده ماهواره به سمت زمین باز تابیده شود.
سیگنال ارسالی به زمین به وسیله دیش های معمولی دریافت شده و پس از LNB به گیرنده ماهواره ای، منتقل می شود. ماهواره ها معمولاً در سه مدار LEO و MEO و GEO قرار داده می شوند. این مدارها به ترتیب، ارتفاع کم، متوسط و سنکرون نسبت به زمین نامیده می شوند. مدار ژئوسنکرون دارای صفحه ای فرضی است که از خط استوا می گذرد.
wiki: ماهواره مخابراتی