مفروز. [ م َ ] ( ع ص ) جداکرده شده. ( غیاث ) ( آنندراج ). پراکنده و جداکرده و دورکرده. ( ناظم الاطباء ). جداکرده شده. معین شده. ( از اقرب الموارد ). || ملکی که سهام مالکان مشترک آن تعیین و حدود آن مشخص شده باشد، مقابل مشاع. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : تا هنگام سلاطین غور آن ممالک مفروز بوده است. ( جهانگشای جوینی ).
- سهم مفروز ؛ بهره بخش کرده ، مقابل سهم شایع. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
- مفروز کردن ؛ جدا کردن. تفریق کردن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
- || تحدید حدود کردن ملک.
- مفروز گردانیدن ؛ مفروز کردن : سلطان... امرا را فرمود که... هر ملک و شهر که بگیرند... مفروز گردانند او را باشد. ( سلجوقنامه ظهیری ص 27 ).
|| ثوب مفروز؛ جامه حاشیه دار و جامه دوخته. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). جامه حاشیه دار. ( از اقرب الموارد ). || کوژپشت یا کوژسینه. ( آنندراج ). کوژپشت. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).