ژاژ خاییدن

ژاژ خائیدن. [ دَ ] ( مص مرکب ) ژاژخائی کردن. علک خائیدن. برغست خائیدن. بیهوده و لغو گفتن. جفنگ گفتن. حرف مفت زدن. سخنان بی مزه گفتن. هرزه درائیدن. لک درائیدن. یاوه گفتن. یافه سرائی کردن :
اندی که امیر ما بازآمد پیروز
مرگ از پس دیدنش روا باشد و شاید
پنداشت همی حاسد کو بازنیاید
بازآمد تا هر شفکی ژاژ نخاید.همه دعوی کنی و خائی ژاژ
در همه کارها حقیری و هاژ.گر کسی گوید ماننده او هیچ شده ست
گو برو خام درائی مکن و ژاژ مخای.طعن دگر بدو نتواند زدن عدو
جز آن که ژاژ خاید و گوید که نیست پیر.اگر ابلهی ژاژ خاید مر او را
پشیمان کند خسرو از ژاژخائی.در این وقت ملطفه ها رسید از منهیان بخارا که علی تکین البته نمی آساید و ژاژ میخاید و لشکر میسازد. ( تاریخ بیهقی ص 343 ). گفت [ حسنک ] زندگانی خواجه دراز باد، بروزگار سلطان محمود بفرمان وی در باب خواجه ژاژ میخائیدم که همه خطا بود، از فرمانبرداری چه چاره داشتم. ( تاریخ بیهقی ص 182 ). زمین بوسه داد و بایستاد [ ابوالفتح بستی ]. خواجه گفت : از ژاژ خائیدن توبه کردی ؟ گفت : ای خداوند مشک و ستوربانی مرا توبه آورد. ( تاریخ بیهقی ص 165 ). میشنویم تنی چند به باب ایشان [ اریارق و غازی ] حسد مینمایند و ژاژ میخایند، از آن نباید اندیشید. ( تاریخ بیهقی ص 223 ).
چون مؤذنت بخواند زی مسجد
تو اوفتاده ژاژ همی خائی.اگر ننالم گویند نیست حاجتمند
وگر بنالم گویند ژاژ میخاید.بزیر بار هجو من خرک ژاژی همی خاید
به تیز آورده ام او را و خارشگاه میخارم.قول حق را هم ز حق تفسیر جو
هین مخا ژاژ از گمان ای یاوه گو.مصطفی مه می شکافد نیمه شب
ژاژ میخاید ز کینه بولهب
آن مسیحا مرده زنده می کند
و آن جهود از خشم سبلت می کند.زین منی چون نفس زائیدن گرفت
صد هزاران ژاژ خائیدن گرفت.بر دلبر ما هیچ کسی را مفزائید
ماننده او نیست کسی ، ژاژ مخائید.مثال مجلست را چون بسلک اندر کشم لؤلؤ
شنیدم ژاژ خاید دیوخوئی اندر آن محفل.