هر که بامش بیش برفش بیشتر

هرکه بامش بیش، برفش بیشتر
این ضرب المثل را معمولا در مورد افرادی به کار می برند که به لحاظ مکنت، جایگاه و مقام مادی و معنوی در مکان رفیعی باشند. آن هم در زمانی که این افراد از زیادی سختی ها در زندگی و یا کار و . . . گله داشته باشند.

معنی و مفهوم این ضرب المثل طبق داستانی که روایت شده این است:هرکس جایگاه بالاتری داشته باشد ( چه مادی چه معنوی ) گرفتاری های بیشتری نیز دارد. معانی دیگری هم تعبیر کرده اند؛اما رایج ترین همین است. اما این هم امتحان الهی است برای کسانی که صبر و حوصله دارند، خب مثل داستانش به نقل زیر است:
روزی پادشاهی که جانشینی نداشت، وفات یافت و طبق وصیتش اولین نفری که از دروازه شهر بیرون برود؛او پادشاه بعدی است. پس دستان اورا بگرفتند و شاد و خرم به کاخ پادشاهی برفتند، چون او بر تخت سر نهاد؛خبرهای سیاسی و اجتماعی و. . . برای او آوردند و او بیش از قبل مشغول شد. خلاصه چند روز گذشت و یکی از دوستان همراه او که درویشی میکرد؛از این خبر مطلع شد و بسوی او بشتافت و براو صدها تبریک گفت؛پادشاه گفت:ای دوست من! از جای تبریک صد تسلیت برمن گو، که از دوران درویشی نیز که دغدغه ام تنها یک تکه نان بود، سختی های بیشتری برمن چیره شده است.
دوستش چون شنید، بسیار اندوهگین شد و اورا گفت:"هرکه بامش بیش، برفش بیشتر!"

معنی این ضرب المثل این است که هر که جایگاه و مقام بالاتری داشته باشد درد سر هایش بیشتر خواهد بود

هر کس در این دنیا مقام و مرتبه زیادی داشته باشد مشکلاتش و سختی های زیادی مواجه می شود

هر کس جایگاه زیادی داشته باشد درد سر های زیادی دارد

هر کس که قدرت و ثروت بیشتری داشته باشد درد سر بیشتری دارد و مشغله بیشتر بنابراین کمتر به خود می رسد وقت کمتری برای خود دارد