<div class="boxBd"><b>( متاساة )</b> متاساة. [ م ُ ] ( ع مص ) ( از«ت س و» ) رنجانیدن کسی را و استخفاف او کردن. ( آنندراج ). تاساه متاساة، رنجانید وی را و استخفاف او کرد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ).</div>

( متاساة ) متاساة. [ م ُ ] ( ع مص ) ( از«ت س و» ) رنجانیدن کسی را و استخفاف او کردن. ( آنندراج ). تاساه متاساة، رنجانید وی را و استخفاف او کرد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ).

لغت نامه دهخدا

<p><span class=""hl"">متاساة.</span> [ م ُ ] (ع مص ) (از«ت س و») رنجانیدن کسی را و استخفاف او کردن . (آنندراج ). تاساه متاساة، رنجانید وی را و استخفاف او کرد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء).<br></p>

متاساة. [ م ُ ] (ع مص ) (از«ت س و») رنجانیدن کسی را و استخفاف او کردن . (آنندراج ). تاساه متاساة، رنجانید وی را و استخفاف او کرد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء).

متاساه

لغت نامه دهخدا