لشکرک .[ ل َ ک َ رَ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه شمشک به طهران میان گردنه ٔ تلو و زرده بند در سی هزارگزی تهران .
لشکرک
لغت نامه دهخدا
لشکرک.[ ل َ ک َ رَ ] ( اِخ ) نام محلی کنار راه شمشک به طهران میان گردنه تلو و زرده بند در سی هزارگزی تهران.
لشکرک. [ ل َ ک َ رَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان خرم آبادشهرستان تنکابن ، واقع در 8 هزارگزی جنوب خاوری تنکابن و چهل هزارگزی خرم آباد. دشت. معتدل ، مرطوب ، مالاریائی. دارای 400 تن سکنه. شیعه. گیلکی و فارسی زبان. آب آن از رودخانه چشمه کیله. محصول آن برنج و جالیزکاری. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است و ماشین برنج کوبی کوچکی دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).
لشکرک. [ ل َ ک َ رَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان خرم آبادشهرستان تنکابن ، واقع در 8 هزارگزی جنوب خاوری تنکابن و چهل هزارگزی خرم آباد. دشت. معتدل ، مرطوب ، مالاریائی. دارای 400 تن سکنه. شیعه. گیلکی و فارسی زبان. آب آن از رودخانه چشمه کیله. محصول آن برنج و جالیزکاری. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است و ماشین برنج کوبی کوچکی دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).
لشکرک . [ ل َ ک َ رَ ] (اِخ ) دهی از دهستان خرم آبادشهرستان تنکابن ، واقع در 8 هزارگزی جنوب خاوری تنکابن و چهل هزارگزی خرم آباد. دشت . معتدل ، مرطوب ، مالاریائی . دارای 400 تن سکنه . شیعه . گیلکی و فارسی زبان . آب آن از رودخانه ٔ چشمه کیله . محصول آن برنج و جالیزکاری . شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است و ماشین برنج کوبی کوچکی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
کلمات دیگر: