چلبیانی

چلب در لغت به معنای اصیل، نجیب، شریف زاده، ریشه دار، متشخص، با اصل و نصب و. . . می باشد و در اصل مربوط به طایفه ای از اکراد ساکن شمال سوریه می باشد که عده ای از آنها در سالهای 1280 - 1290 به شمال غربی ایران مهاجرت و در شهرهای تبریز، ارومیه و مهاباد ساکن شدند.