پندنامه انوشیروان یا منظومهٔ راحة الانسان کتابی است از ابومحمد بدیع بن محمدبن محمود بلخی، شاعر دورهٔ سامانی. این شاعر، مدّاحِ ابویحیی طاهربن فضل بن ابوبکر امیر چغانی ماوراءالنهر (متوفی ۳۷۷) بوده و قصیده اش در مدح این امیر موجود است. منظومة راحة الانسان، یا پندنامة انوشیروان را به او نسبت داده اند. (هدایت، چاپ سنگی، ج ۱، ص ۱۷۴، چاپ مصفا، ج ۱، ص ۴۵۶)
هدایت (چاپ سنگی، ج ۱، ص ۱۷۴، چاپ مصفا، ج ۱، ص ۴۵۶)
(نفیسی، ص ۱۸۱ـ ۱۸۲، و نقل از وی در هدایت، چاپ مصفا، ج ۱، ص ۴۵۷ـ۴۵۹، حاشیه).
ادوارد گرانویل براون، تاریخ ادبی ایران، ج ۱: از قدیمترین روزگاران تا زمان فردوسی، ترجمه و تحشیه و تعلیق علی پاشا صالح، تهران ۱۳۵۶ ش، ص ۶۷۹؛ محمد دبیرسیاقی، پیشاهنگان شعر فارسی، تهران ۱۳۷۰ ش، ص ۱۷۵؛ راحة الانسان، یا، پندنامة انوشیروان، درCharles Schefer, Chrestomatie Persane , vol. I, Paris 1883;
موضوع شعری ابومحمد بدیع بلخی و یادآور پندهایی است که از بزرگان ایران باستان به جای مانده و خود شاعر هم روایت های گوناگونی را از زبان شخصیت های اساطیری و تاریخی بیان کرده است.
سعید نفیسی در سال ۱۳۱۲ شمسی این کتاب را پس از تصحیح و ویرایش منتشر کرد.
هدایت (چاپ سنگی، ج ۱، ص ۱۷۴، چاپ مصفا، ج ۱، ص ۴۵۶)
(نفیسی، ص ۱۸۱ـ ۱۸۲، و نقل از وی در هدایت، چاپ مصفا، ج ۱، ص ۴۵۷ـ۴۵۹، حاشیه).
ادوارد گرانویل براون، تاریخ ادبی ایران، ج ۱: از قدیمترین روزگاران تا زمان فردوسی، ترجمه و تحشیه و تعلیق علی پاشا صالح، تهران ۱۳۵۶ ش، ص ۶۷۹؛ محمد دبیرسیاقی، پیشاهنگان شعر فارسی، تهران ۱۳۷۰ ش، ص ۱۷۵؛ راحة الانسان، یا، پندنامة انوشیروان، درCharles Schefer, Chrestomatie Persane , vol. I, Paris 1883;
موضوع شعری ابومحمد بدیع بلخی و یادآور پندهایی است که از بزرگان ایران باستان به جای مانده و خود شاعر هم روایت های گوناگونی را از زبان شخصیت های اساطیری و تاریخی بیان کرده است.
سعید نفیسی در سال ۱۳۱۲ شمسی این کتاب را پس از تصحیح و ویرایش منتشر کرد.
wiki: پندنامه انوشیروان