برافزایش

برافزایش (اخترفیزیک). در اختر فیزیک واژه برافزایش (به انگلیسی: Accretion) حداقل در مورد دو فرایند مختلف به کار رفته است.
نخستین و معمول ترین کاربرد برافزایش به فرایند رشداجسام پرجرم از طریق جذب گرانشی مادهٔ بیشتر - معمولاً گازی شکل- در یک قرص برافزایشی اشاره دارد.وجود قرص های برافزایشی در اطراف ستاره های کوچک یا بقایای ستاره ای در ستارگان دوتایی و همچنین اطراف سیاهچاله هایی که در مرکز کهکشان های مارپیچی قرار دارند، بسیار معمول است.
در کنار این کاربرد، در نظریه سحابی، برافزایش به برخورد و چسبیدن الکترواستاتیک ذرات میکروسکوپی غبار و یخ سرد شده در قرص های پیش سیاره ای یا سیستم های پیش سیاره ای غول های گازی، اشاره دارد که در نهایت منجر به پیدایش سیاره های خرد می شود که ذرات کوچک و سیارات خرد دیگر را جذب می کنند.

بَراَفْزایِش (accretion)
در اخترفیزیک، فرآیندی که ضمن آن جسمی براثر جاذبۀ گرانشیمواد مجاور را در خود گرد می آورد. این امر همزمان منجر به افزایش جرم و آزادسازی انرژی گرانشی می شود. برافزایش در اجسام فشرده ای ازجمله کوتوله های سفید، ستاره های نوترونی، و سیاه چاله ها انرژی گرانشی بسیار عظیمی آزاد می کند و تصوّر می شود که این فرآیند منبع قدرت کهکشان های فعّال است. مادۀ برافزوده ای که به سوی ستاره ای می رود قرص موّاجی از ماده، موسوم به قرص برافزایش، پدید می آورد؛ این قرص ممکن است چشمۀ پرتوهای ایکس باشد.