خریط

خُریط یا خُرّیط نام خوراکی زرد رنگی است که از گیاهی با نام بردی به عمل می آید. در کناره رودهای جنوب ایران این گیاه می روید. اهالی جنوب غرب ایران با شیوهٔ خاص و سنتی این خوراکی را درست می کنند. از این فن میان ساکنان کناره کرخه در شوش و هورالعظیم در دشت آزادگان، عراق و کویت هم وجود دارد اما به گستردگی شادگان نیست. حاشیه نشینان در طول سال و در کنار کارهای صید و صیادی، حصیر بافی و دامداری در اول بهار منتظر بردی می مانند.«بردی» (پاپیروس یا لُخ) قد و قامتش حدود ۶ متر است.
در دل برگهای صاف و پهن، شاخه ای لوله مانند قد می کشد. در بالای این شاخه کاکلی وجود دارد. این کاکل که اندازه اش بین ۳۰ تا ۶۰ سانتی متر است، حامل تخم گیاه و تضمین کننده ادامه حیات آن است. این خوراکی دارای خاصیت های ویتامینی برای بدن و کم یاب است. در تحقیقی آمده است که این خوراک غذای سومریان و بابلیان بوده است. این خوراکی غذای ویژه ماه رمضان نیز به حساب می آید.
کاکل با یک حرکت دست از شاخه جدا می شود. این بخش از گیاه که اگر به موقع چیده نشود خشک می شود و با وزش کمترین باد در هوا پخش می شود.
بعد از جدا کردن کاکلهای آنها را روی هم انباشته می کنند. علت نامگذاری این خوراکی همین نحوه کندن و جدا کردن کاکل است. (خرط به معنی قرار دادن یک چیز مثل شاخه درخت و با یک حرکت کندن برگهای آن است) کپه قهوه ای رنگ و نرمی که ظاهرش مثل لیف خرما است چند ساعتی باید زیر تابش مستقیم آفتاب بماند.