کری کردن

( مصدر ) کرا کردن : ( گو بیایید و ببینید این شریف ایام را تا کند هرگز شما را شاعری کردن کری ? ) ( منوچهری )

کری کردن. [ ک ِک َ دَ ] ( مص مرکب ) ارزیدن. بچیزی بودن. سود داشتن. ارزش داشتن. ( یادداشت مؤلف ). کرا کردن :
گو بیاییدو ببینید این شریف ایام را
تا شما را شاعری کردن کند هرگز کری.یکی برای تماشا به خشک رود برآی
کری کند که برآیی به خشک رود کری.چند گویی ز چرخ و مکر و فنش
به خدا گر کری کند سخنش.زار مانده ست مرده ری دنیا
نکند جست را کری دنیا.غمت به گرد دل من همی چه می گردد
کری هم کندش گرد این محقر گشت.مکدر است دل آتش به خرقه خواهم زد
بیا ببین که کری می کند تماشایی.رجوع به کرایه ، کراء و کرا کردن شود.