لوله جداری

لوله جداری (به انگلیسی: casing) به لوله ای در مهندسی حفاری گفته می شود که با آن ستون چاه از محیط مخزن جداسازی می شود. در این عملیات لوله ای که معمولاً جنس آن از فلز های مقاوم در برابر خوردگی می باشد به درون چاه رانده شده. طی این فرایند پس از حفاری به مقدار قابل توجه باید این عمل انجام گیرد تا در ادامه حفاری از ریزش دیواره چاه جلوگیری بعمل آید. در طی عملیات حفاری معمولاً ۴ یا ۵ مرتبه لوله جداری گذاری می شود. قطر لوله جداری اول که به لوله هادی معروف است و از روی زمین شروع شده و طولی برابر با ۵ متر دارد معمولاً ۴۰ تا ۴۳ اینچ بوده و آخرین لوله جداری که به لوله آستری معروف بوده ۷ تا ۹ اینچ قطر دارد. و ساختار به این صورت می باشد که در عملیات قرار دادن لوله جداری در هر مرحله باید تمام ستون چاه را پوشانده و لوله جداری قبلی را نیز پوشش داده. لوله جداری های بعد از لوله جداری اول در اندازه های ۱۳ متری بوده که به هم پیچ می شوند و به عنوان یک لوله جداری واحد به درون چاه فرستاده می شوند.
پس از قرار دادن لوله جداری در ستون چاه باید مابین آن و دیوارهٔ چاه سیمانکاری شده تا لوله جداری در جای خود محکم شده تا ادامهٔ حفاری با اطمینان ادامه یابد.
جلوگیری از ریزش دیوارهٔ چاه
جدا سازی طبقات مختلف آب، نفت و گاز در مخزن