ساوه ای

از گویش های مرکزی ایران که مردم شهرستان ساوه به آن سخن می گویند. صامت های ساوه ای همانند صامت های فارس است. مصوت های آن عبارت اند از: a e i o u و مصوت مرکب /ey/؛ /ew/ تبدلات آوایی در ساوه ای به قرار زیر است: رشتة ab به ew «خانه»، garon «گردن»، /a/ در واژه های بسیط که دو صامت پایانی دارند، در شکل مرکب آن واژه ها به صورت /e/ در می آ‎ید: kefgir «کفگیر»، dast «دَست». نشانة مصدری -en است: bamorden «مُردن» در boxorden «مُردن» hanjider «خُرد کردن». پیشوندهای فعلی عبارت اند از: (ba-، be، bi-)، در boxorden «خوردن»، bisuxten «سوختن». استفاده از -inne پسوند اتصّاف (مثل -u تهرانی) در qahrinne «قهرو»، bewlinne «شاشو». پسوند -ak، در ساوه ای به -ey تبدیل می شود مانند؛ mardey «مردک»، dampoxtey «دَمپختک». برخی از واژگان ساو ه ای: xesil «گندم و جو نارس/قصیل»، surku «هاون سنگی»، las «شل، فلج شده»، astel «استخر»، azgure «دهان دره»، tande «هسته» و tamarzo (آرزوی زیاد).
50010800