زنجیره انتقال الکترون

زنجیره انتقال الکترون مجموعه ای است از پروتئین های پیچیده که انرژی ذخیره شدهٔ ناقلین الکترونی حاصل از واکنش های اکسیداسیون و احیای یاخته را برای تشکیل ATP و سایر مولکول های پرانرژی مصرف می کنند. این مجموعهٔ پروتئینی در غشای داخلی میتوکندری، غشای تیلاکوییدی کلروپلاست و غشای پلاسمایی پروکاریوت ها دیده می شود.کلروپلاست موجود در گیاهان دارای دو لایه غشا بوده که لایه ی داخلی تشکیل اجزایی به نام تیلاکویید میدهد.در غشا تیلاکویدها دو سری مجموعه پروتئینی وجود دارد به نام فتوسیستم۱وفتوسیستم۲ که نور ابتدا توسط فتوسیستم ۲ جذب میشود.علت نامگذاری آنها مربوط به زمان کشف است نه شروع فعالیت.
فسفرگیری اکسایشی
میتوکندری
سبزدیسه
چرخه اسید سیتریک

زنجیرۀ انتقال الکترون (electron transport chain)
قرارگیری منظم مواد مؤثر بر تولید انرژی، در یاختۀ زنده. طی انتقال الکترون، فلاوپروتئین هاو نیکوتین آمید دی نوکلئوتیدهایاحیاشده اکسید می شوند و انرژی لازم مراحل برای ساخت اِی تی پی را از راه فسفوریلاسیون اکسایشیفراهم می کنند. زنجیرۀ انتقال الکترون از مجموعه ای از سیتوکروم هاو فلاو پروتئین ها تشکیل شده است که در سطح غشای درونی میتوکندری ها و در نزدیک یکدیگر جای دارند. این آرایش امکان جریان مناسب الکترون ها را از یک سیتوکروم به دیگری فراهم می کند. ترکیباتی مانند NADH۲ یا FPH۲در آغاز زنجیره با ازدست دادن اتم های هیدروژن به شکل ابتدایی خود، یعنی NAD، FP درمی آیند. الکترون ها با عبور از زنجیرۀ سیتوکروم ها و با گرفتن و ازدست دادن هیدروژن سیتوکروم ها آن ها را متناوباً احیا و اکسید می کنند. در نهایت، طی این فرآیند اکسیژن حاصل و آب تولید می شود. به همین سبب فرآیند هوازی و نیازمند اکسیژن است.