زاغ بور یا زاغ کویری (نام علمی: Podoces pleskei) پرندهای از خانوادهٔ کلاغیان است. این پرنده تفاوت های زیادی با دیگر خویشاوندانش یعنی کلاغها و زاغ ها دارد؛ از جمله زمین زی بودن به طوری که حتی در هنگام احساس خطر نیز دویدن را به پرواز ترجیح می دهد، داشتن صدای خوش و رنگ نخودی مایل به قهوه ای.
زاغ بور، پرنده ایرانی وب گاه حیات وحش ایران
زاغ بور در فهرست سرخ اتحادیه بین المللی حفاظت از محیط زیست
زاغ بور، جواهر کمیاب کویر وب گاه کویرهای ایران
زاغ بور پرنده ای زیرک و تا حدودی مخفی کار است و این امر مشاهده آن را در طبیعت با مشکل مواجه می سازد. از طرفی هماهنگی کامل رنگ پروبال این پرنده با محیط زیست آن و نیز عدم پرواز در ارتفاع بالا، امکان مشاهده آن را در زیستگاه های طبیعی اش کاهش می دهد. از این رو باور عمومی این است که این پرنده از جمعیت و تراکم نسبتاً پایینی برخوردار است.
این پرنده تنها در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی شرق و جنوب شرق ایران، در ده استان سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، خراسان رضوی، خراسان شمالی (یک گزارش ناموثق)، سمنان، اصفهان، یزد، فارس، کرمان و تهران محدود است و تنها پرندهٔ بومی انحصاری (اندمیک) ایران است. در سال های اخیر در غرب افغانستان هم گزارش شده اما بومی بودنش محل تردید است.
زاغ بور ۲۵ سانتیمتر طول دارد و طول پای آن به ۴۱ میلی متر میرسد. دم و منقارش سیاه، منقارش بلند با اندکی خمیدگی رو به پایین است. رنگ پر و بال نخودی مایل به قهوه ای است، صورت کمرنگ تر و از قاعده منقار تا چشم ها لکه سیاه رگه مانند و نیز لکه سیاه بزرگی در بالای سینه اش دیده می شود. بال ها پهن با دو نوار سفید که در پرواز مشخص می شوند. پاهای آن بلند و سیاه است و برای دویدن در بیابان تکامل یافته است. در واقع بیشتر به هدهد و چکاوک هدهدی شبیه است تا زاغ ها و کلاغ ها.
زاغ بور، پرنده ایرانی وب گاه حیات وحش ایران
زاغ بور در فهرست سرخ اتحادیه بین المللی حفاظت از محیط زیست
زاغ بور، جواهر کمیاب کویر وب گاه کویرهای ایران
زاغ بور پرنده ای زیرک و تا حدودی مخفی کار است و این امر مشاهده آن را در طبیعت با مشکل مواجه می سازد. از طرفی هماهنگی کامل رنگ پروبال این پرنده با محیط زیست آن و نیز عدم پرواز در ارتفاع بالا، امکان مشاهده آن را در زیستگاه های طبیعی اش کاهش می دهد. از این رو باور عمومی این است که این پرنده از جمعیت و تراکم نسبتاً پایینی برخوردار است.
این پرنده تنها در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی شرق و جنوب شرق ایران، در ده استان سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، خراسان رضوی، خراسان شمالی (یک گزارش ناموثق)، سمنان، اصفهان، یزد، فارس، کرمان و تهران محدود است و تنها پرندهٔ بومی انحصاری (اندمیک) ایران است. در سال های اخیر در غرب افغانستان هم گزارش شده اما بومی بودنش محل تردید است.
زاغ بور ۲۵ سانتیمتر طول دارد و طول پای آن به ۴۱ میلی متر میرسد. دم و منقارش سیاه، منقارش بلند با اندکی خمیدگی رو به پایین است. رنگ پر و بال نخودی مایل به قهوه ای است، صورت کمرنگ تر و از قاعده منقار تا چشم ها لکه سیاه رگه مانند و نیز لکه سیاه بزرگی در بالای سینه اش دیده می شود. بال ها پهن با دو نوار سفید که در پرواز مشخص می شوند. پاهای آن بلند و سیاه است و برای دویدن در بیابان تکامل یافته است. در واقع بیشتر به هدهد و چکاوک هدهدی شبیه است تا زاغ ها و کلاغ ها.
wiki: زاغ بور