ژان ایپولیت (۸ ژانویه ۱۹۰۷- ۲۶ اکتبر ۱۹۶۸) فیلسوف فرانسوی است که عمدتاً به نگارش آثاری دربارهٔ هگل و دیگر فیلسوفان آلمانی مشهور است. ایپولیت استاد بسیاری از اندیشمندان مشهور فرانسهٔ پس از جنگ جهانی بوده است. از جمله مهم ترین آثار او می توان ساختار و تکوین پدیدارشناسی روح هگل و مطالعاتی دربارهٔ هگل و مارکس را نام برد.ژان کاوایه، کارل مارکس، گئورگ ویلهلم فریدریش هگل
ایپولیت در ژونزاک به دنیا آمد و مدرک تحصیلی خود را تقریباً همزمان با ژان-پل سارتر از اکول نرمال سوپریور (ENS) دریافت کرد. پس از پایان تحصیلات، عازم مطالعهٔ جدی آثار هگل شد و برای مطالعهٔ کتاب اصلی هگل یعنی پدیدارشناسی روح به زبان اصلی، آلمانی آموخت. در سال ۱۹۳۹، این کتاب را به زبان فرانسه ترجمه و منتشر کرد و تفسیر او دربارهٔ این کتاب تحت عنوان ساختار و تکوین پدیدارشناسی روح هگل در سال ۱۹۴۷ منتشر شد. ایپولیت پس از جنگ جهانی دوم، تدریس در دانشگاه استراسبورگ را آغاز کرد و در سال ۱۹۴۹ به دانشگاه سوربن رفت.
ایپولیت در سال ۱۹۵۲، کتاب منطق و وجود را نوشت که بر شکل گیری جریان پساساختارگرایی در فرانسه تأثیر به سزایی گذاشت. ایپولیت در این کتاب سعی دارد میان پدیدارشناسی هگل و منطق او ارتباط برقرار کند و بدین منظور دربارهٔ زبان، وجود و تفاوت به طرح پرسش هایی می پردازد که بعدها به مسئلهٔ اصلی فلسفهٔ جدید فرانسه در قرن بیستم بدل می شود. ژیل دلوز مقاله ای برای معرفی این کتاب نوشت که مترجمان کتاب به زبان انگلیسی (انتشارات سانی، ۱۹۹۷) آن را در انتهای ترجمهٔ خود گنجاندند.
ایپولیت در سال ۱۹۵۴، مدیریت اکول نرمال سوپریور را عهده دار شد و در سال ۱۹۵۵ کتابی دربارهٔ آثار دورهٔ جوانیِ مارکس (دورهٔ هگلیِ او) نوشت. در سال ۱۹۶۳ تدریس در کولژ دو فرانس را آغاز کرد و کرسی تاریخ تفکر فلسفی را در اختیار گرفت.
ایپولیت در ژونزاک به دنیا آمد و مدرک تحصیلی خود را تقریباً همزمان با ژان-پل سارتر از اکول نرمال سوپریور (ENS) دریافت کرد. پس از پایان تحصیلات، عازم مطالعهٔ جدی آثار هگل شد و برای مطالعهٔ کتاب اصلی هگل یعنی پدیدارشناسی روح به زبان اصلی، آلمانی آموخت. در سال ۱۹۳۹، این کتاب را به زبان فرانسه ترجمه و منتشر کرد و تفسیر او دربارهٔ این کتاب تحت عنوان ساختار و تکوین پدیدارشناسی روح هگل در سال ۱۹۴۷ منتشر شد. ایپولیت پس از جنگ جهانی دوم، تدریس در دانشگاه استراسبورگ را آغاز کرد و در سال ۱۹۴۹ به دانشگاه سوربن رفت.
ایپولیت در سال ۱۹۵۲، کتاب منطق و وجود را نوشت که بر شکل گیری جریان پساساختارگرایی در فرانسه تأثیر به سزایی گذاشت. ایپولیت در این کتاب سعی دارد میان پدیدارشناسی هگل و منطق او ارتباط برقرار کند و بدین منظور دربارهٔ زبان، وجود و تفاوت به طرح پرسش هایی می پردازد که بعدها به مسئلهٔ اصلی فلسفهٔ جدید فرانسه در قرن بیستم بدل می شود. ژیل دلوز مقاله ای برای معرفی این کتاب نوشت که مترجمان کتاب به زبان انگلیسی (انتشارات سانی، ۱۹۹۷) آن را در انتهای ترجمهٔ خود گنجاندند.
ایپولیت در سال ۱۹۵۴، مدیریت اکول نرمال سوپریور را عهده دار شد و در سال ۱۹۵۵ کتابی دربارهٔ آثار دورهٔ جوانیِ مارکس (دورهٔ هگلیِ او) نوشت. در سال ۱۹۶۳ تدریس در کولژ دو فرانس را آغاز کرد و کرسی تاریخ تفکر فلسفی را در اختیار گرفت.
wiki: ژان ایپولیت