ژازه تباتبایی

ژازه تباتبایی (با نام اصلی سید علی طباطبایی) (۱۳۰۹ تهران - ۲۰ بهمن ۱۳۸۶ تهران) نقاش، مجسمه ساز، شاعر و نمایش نامه نویس ایرانی بود. او «نگارخانه هنر جدید» را که اولین نگارخانه (نگارخانه) ایران و یکی از مراکز فرهنگی مهم زمان خود بود تأسیس کرد. ژازه خود نام خویش را «تباتباای» امضا می کرد.
حراج تهران، تهران۱۳۹۳
حراج کریستی، تهران۱۳۹۲
حراج بونامز، دبی ۱۳۸۷
شهرت امروز او بیشتر برای فیگورهای خلاقانه و مجسمه های فلزی است که با جفت کاری (اَسِمبلاژ) قطعات فلزی ماشین آلات صنعتی و اتومبیل ها ساخته است. سبک او به هنر سقاخانه ای نزدیک است و شیر-زن ها و خورشیدها از موضوعاتی است که اغلب در کارهای وی تکرار می شوند. به همین دلیل از او به همراه تنی چند از نقاشان معاصر ایرانی به عنوان پیشگامان مکتب سقاخانه در ایران یاد می شود که در اوایل دهه چهل شمسی شکل گرفت و شاید نخستین مکتب نقاشی منسجم ایرانی باشد.
ژازه اولین داستان خود را بنام «شن و نی» در دوازده سالگی نوشت و سپس به دیگر رشته های هنری دست یازید. سپس نمایشنامههایی مانند «شکوفه های پژمرده»، «لرد چی چی یانف»، «جای پا» و «آقاموچول» را نگارش کرده و خود نیز کارگردانی کرد و در «کانون پیشاهنگ» به روی صحنه آورد. در سال ۱۳۲۵ داستان «پسر کوچک» را چاپ نمود.
او در سال ۱۳۲۹ از هنرستان هنرپیشگی دیپلم گرفت و اولین نمایشگاه نقاشی خود را که نقاشی هایی با سبک مینیاتور بودند برپا کرد. ژازه تباتبایی در سال ۱۳۳۳ در رشته کارگردانی و مبانی تئاتر در دانشکده ادبیات ایران شاگرد اول شد و نمایش «پیراهن ملوانی» را به صحنه آورد.