چرخهٔ اکسیژن، چرخه ای بیوژئوشیمیایی است که حرکت اکسیژن را درون ۳ منبع اصلی اش، جو زمین، زیست کره و سنگ کره (پوسته زمین) توصیف می کند. شکست در چرخهٔ اکسیژن در داخل آب کره (مجموعهٔ آب موجود در زیر، رو و فضای یک سیاره و در اینجا زمین) باعث ایجاد هیپوکسی در مناطق مرده کنونی شده است. عامل اصلی چرخهٔ اکسیژن فتوسنتز است که پدیدآورندهٔ اکسیژن جو زمین و در نهایت زندگی کنونی روی زمین است.
رویداد بزرگ اکسیژنی
گیاهان اکسیژن را از طریق برگ هایشان جذب می کنند و حیوانات از آن، از راه تنفس اتمسفر استفاده می کنند. اکسیژن همیشه و پیوسته توسط موجودات زنده مصرف می شود، تفاوت حیوانات و گیاهان در این فرایند این است که گیاهان فقط در طول شب آن را مصرف می کنند، در روشنایی روز، گیاهان فتوسنتزی سریع تر از زمانی که اکسیژن را مصرف می کنند انجام می دهند و آن را به عنوان یک محصول جانبی زائد آزاد می کنند. این چرخهٔ اکسیژن بین تنفس و فتوسنتز باعث ثابت ماندن میزان اکسیژن در هوا می شود.
تقریباً همهٔ ذخیرهٔ اکسیژن زمین؛ در حدود (۹۹٫۵٪) آن، در سیلیکات ها و اکسید مواد معدنی در پوسته و گوشتهٔ کرهٔ زمین قرار دارد و تنها بخش بسیار کوچکی از آن حدود (۰٫۰۱٪) به عنوان اکسیژن آزاد در زیست کره و بخش کوچکی در جو زمین (۰٫۳۶٪) منتشر است. منبع اصلی اکسیژن آزاد در اتمسفر فتوسنتز است، که تولید قند و اکسیژن آزاد از دی اکسید کربن و آب است:
موجودات فتوسنتز کننده شامل زندگی های گیاهی در مناطق زمین و همچنین فیتوپلانکتون های اقیانوس ها می شود. سیانوباکتریوم پروکلوروکوس کوچک دریایی که در سال ۱۹۸۶ کشف شد خود عامل انجام بیش از نیمی از فتوسنتز در اقیانوس های باز است. اکسیژن آزاد در جو زمین منبع اضافی دیگری دارد که در اثر نیروی تابشی و واکنش شیمیایی پدیدهٔ نورکافت به وجود می آید، به موجب آن پرتو فرابنفش با انرژی بالا موجب شکسته شدن و تجزیهٔ بخشی از آب موجود در هواکره و اکسید نیتروژن به اتم های تشکیل دهنده می شود:
رویداد بزرگ اکسیژنی
گیاهان اکسیژن را از طریق برگ هایشان جذب می کنند و حیوانات از آن، از راه تنفس اتمسفر استفاده می کنند. اکسیژن همیشه و پیوسته توسط موجودات زنده مصرف می شود، تفاوت حیوانات و گیاهان در این فرایند این است که گیاهان فقط در طول شب آن را مصرف می کنند، در روشنایی روز، گیاهان فتوسنتزی سریع تر از زمانی که اکسیژن را مصرف می کنند انجام می دهند و آن را به عنوان یک محصول جانبی زائد آزاد می کنند. این چرخهٔ اکسیژن بین تنفس و فتوسنتز باعث ثابت ماندن میزان اکسیژن در هوا می شود.
تقریباً همهٔ ذخیرهٔ اکسیژن زمین؛ در حدود (۹۹٫۵٪) آن، در سیلیکات ها و اکسید مواد معدنی در پوسته و گوشتهٔ کرهٔ زمین قرار دارد و تنها بخش بسیار کوچکی از آن حدود (۰٫۰۱٪) به عنوان اکسیژن آزاد در زیست کره و بخش کوچکی در جو زمین (۰٫۳۶٪) منتشر است. منبع اصلی اکسیژن آزاد در اتمسفر فتوسنتز است، که تولید قند و اکسیژن آزاد از دی اکسید کربن و آب است:
موجودات فتوسنتز کننده شامل زندگی های گیاهی در مناطق زمین و همچنین فیتوپلانکتون های اقیانوس ها می شود. سیانوباکتریوم پروکلوروکوس کوچک دریایی که در سال ۱۹۸۶ کشف شد خود عامل انجام بیش از نیمی از فتوسنتز در اقیانوس های باز است. اکسیژن آزاد در جو زمین منبع اضافی دیگری دارد که در اثر نیروی تابشی و واکنش شیمیایی پدیدهٔ نورکافت به وجود می آید، به موجب آن پرتو فرابنفش با انرژی بالا موجب شکسته شدن و تجزیهٔ بخشی از آب موجود در هواکره و اکسید نیتروژن به اتم های تشکیل دهنده می شود:
wiki: چرخه اکسیژن