پادشاه جادوگر انگمار

پادشاه جادوگر آنگمار. پادشاه جادوگر آنگمار (به انگلیسی: Witch-king of Angmar)، همچنین به عنوان ارباب نزگول ها و سوار سیاه نیز شناخته می شود، شخصیتی آنتاگونیست در رشته افسانه های تالکین سرزمین میانی در نوشته های جان رونالد روئل تالکین است. او در سری رمان های خیال پردازی حماسی ارباب حلقه ها حضور دارد که به عنوان رئیس نزگول ها (بندگان ارباب تاریکی سائورون) به شمار می رود. نام او را می توان در هر یک از نوشته های تالکین دید.
در دوران دوم سائورون ارباب تاریکی هفت حلقه به اربابان کوتوله ها سه حلقه به اِلف ها و نه حلقه به پادشاهان انسان ها هدیه داد که آن ها را تا ابد جاودان نگاه می داشت ولی طمع شاهان باعث شد که آن ها رفته رفته جاه و مقام خود را از دست بدهند غافل از اینکه سائورون حلقه ای قدرتمند تر از تمام حلقه ها برای خود در اعماق کوه نابودی ساخته است. در نهایت هر نه پادشاه محکوم شدند تا ابد به عنوان برده های سائورون خدمت کنند. در طول هزاران سال آن ها شکل انسانی خود را از دست دادند. آن ها همواره شنلی سیاه می پوشند و صورتشان قابل دیدن نیست هرچند گاهی اوقات چشمهای قرمز رنگشان در تاریکی شب مشخص می شود. از میان این نه نزگول یکی از همه پلیدتر و پادشاه آنان بود که با عنوان پادشاه جادوگر (به انگلیسی: witch king) شناخته می شد. پس از شکست سائورون توسط انسان ها و الف ها پادشاه جادوگر همراه با هشت نزگول دیگر به طور کامل نابود شدند.
آنگمار (به زبان اِلفی «سینداری»، خانه آهن) از ترکیب دو کلمه آنگ (آهن) + مار (خانه)، یک پادشاهی افسانه ای در سرزمین میانه است که در سال ۱۳۰۰ دوران سوم توسط سرکرده اشباح حلقه، پادشاه جادوگر آنگمار ایجاد شد. در سال ۱۴۰۹ د. س، پادشاه جادوگر به آرتداین یورش برد و آرولگ اول (پسر آرگلب اول) با وجود بهره مندی از کمک کاردولان و الف های لیندون در نبرد ودرتاپ از پای درآمد و حتی برج آمون سول با خاک یکسان و به آتش کشیده شد.
پس از اعترافات گالوم زیر شکنجه های سائورون، پادشاه جادوگر برای اطلاع از محل فعلی منطقه شایر، به دستور سائورون برای جستجوی حلقه شهر مقر حکومتش میناس مورگول را به همراه هشت تن دیگر ترک کرد.