در سال ۲۰۰۷ انجمن ریه آمریکا مصرف تنباکو به وسیله قلیان را به عنوان ماده ای نوظهور که ممکن است به مرگ منجر شود به جهان معرفی کرد. و امروزه مصرف دخانیات یکی از عمده ترین دلایل مرگ و میر قابل پیشگیری در سراسر دنیاست. صنعت دخانیات و تأثیرات مرگ بار محصولات آن سالانه بیش از ۱ تریلیون دلار به اقتصادهای جهان بابت هزینه های مراقبت های بهداشتی و از دست دادن بهره وری زیان می رساند. تخمین زده شده است در سال۲۰۲۰ بالغ بر ۷ میلیون مرگ در سراسر جهان ناشی از مصرف دخانیات می باشد و حتی برخی دانشمندان این آمار را نزدیک به ۸٫۴ میلیون نفر اعلام کرده اند.بر اساس گزارش سال ۲۰۰۵ سازمان جهانی بهداشت، استعمال دود با استفاده از دستگاه های برپایه آب یکی از مخاطرات جدی بوده و هرگز جایگزین مناسبی برای سیگار نیست.به طور میانگین هربار استعمال قلیان بیش از ۴۰ دقیقه به طول می انجامد که شامل ۵۰ الی ۲۰۰ پک است که هرکدام بالغ بر ۰٫۱۵ الی ۰٫۵۰ لیتر دود می باشد. در هر بار استفاده یک ساعته از قلیان، فرد استعمال کننده به میزان ۱۰۰ الی ۲۰۰ برابر حجم دود یک نخ سیگار، دود را وارد ریه های خود می کند.ترکیبات شیمیایی دود سیگار و قلیان با یکدیگر متفاوت است. نحوه عملکرد قلیان به گونه ای است که برخلاف سیگار که در آن توتون و تنباکو به صورت مستقیم می سوزد، ذغال چوب موجب می شود که مخلوط توتون و تنباکو در قلیان در دمای پائین تری حرارت داده شود. درنتیجه تأثیرات دود قلیان بر سلامت افراد بسیار متفاوت است.
یکی از نتایج به اشتراک گذاری شلنگ قلیان، انتقال عفونت های جدی از جمله سل و هپاتیت است.
افرادی که از دود قلیان استعمال می کنند بیشتر در معرض مونوکسید کربن و مواد سرطان زا قرار دارند.
مصرف کنندگان قلیان در مقایسه با غیرمصرف کنندگان میزان بیشتری از کربوکسی هموگلوبین را در خون خود نشان داده اند.
مصرف قلیان بر روی ریه ها و قلب تأثیرات مضری دارد.
سرطان ریه، سرطان مری، بیماری مزمن انسدادی ریه،آمفیزم، افزایش حملات آسم و ذات الریه، سرطان دهان، سرطان مثانه، سرطان معده، مرگ و میر زودرس، خودکشی، افزایش نرخ آسم، آرتروز و دیابت از جمله خطرات مربوط به کشیدن قلیان هستند.
تحقیقات نشان داده است که پس از استفاده از دود قلیان، مونوکسید کربن، نیکوتین پلاسما و ضربان قلب به شدت بالا می رود.
در سیستم گوارشی و در بیمارانی که مبتلا به سوء هاضمه هستند می توان گفت که مصرف دخانیات، به صورت استنشاقی یا طرق دیگر، در ایجاد زخم های گوارشی، تشدید برگشت اسید معده به مری و ایجاد سرطان های گوارش مؤثر است.
طبق ادعای حسین روازاده، در گذشته بر سر قلیان به جای تنباکو، شنگرف می گذاشتند و با استنشاق آن بیماری سیفلیس را درمان قطعی می نمودند. بهترین نوع ورزش ریوی استفاده از قلیان به شیوهٔ بومی بوده است تا با چنین وسیلهٔ ساده ای آتش گرم همراه با دود داروها از داخل آب عبور کند و بدون اینکه قطرهٔ آب وارد دهان گردد، دود تغییر مزاج یافته، از گرمی و خشکی آن کاسته شود و بر عکس به سردی و تری آن افزوده گردد. این عاملی بود در پیش گیری از صدمه زدن به ریه ها.اگر مزاج فرد سرد و تر بود یا به زبانی گویاتر ریه دچار سردی و تری شدید بود چون گرمی و خشکی برایشان مضر نبوده است؛ لذا می توانستند از چپق دارویی با لولهٔ بلند چوبی استفاده کنند، تا اینکه اوج گرما را در طول مسیر چپق و قلیان متعادل کنند.
اگرچه برخی تصور می کنند عوارض مصرف قلیان از سیگار کمتر است اما در واقع عوارض قلیان همچون عوارض سیگار است
زغال قلیان حاوی فلزات سنگین بوده و غلظت سرب موجود در آن تأثیرات منفی بر سلامت انسان دارد. مقدار نیتروژن موجود در زغال قلیان برابر با سیگار است.معمولاً از زغال به عنوان منبع گرمایش برای دود قلیان استفاده می شود. به نظر می رسد خاکستر زغال نیز از عوامل مسمویت زا می باشد.
یکی از نتایج به اشتراک گذاری شلنگ قلیان، انتقال عفونت های جدی از جمله سل و هپاتیت است.
افرادی که از دود قلیان استعمال می کنند بیشتر در معرض مونوکسید کربن و مواد سرطان زا قرار دارند.
مصرف کنندگان قلیان در مقایسه با غیرمصرف کنندگان میزان بیشتری از کربوکسی هموگلوبین را در خون خود نشان داده اند.
مصرف قلیان بر روی ریه ها و قلب تأثیرات مضری دارد.
سرطان ریه، سرطان مری، بیماری مزمن انسدادی ریه،آمفیزم، افزایش حملات آسم و ذات الریه، سرطان دهان، سرطان مثانه، سرطان معده، مرگ و میر زودرس، خودکشی، افزایش نرخ آسم، آرتروز و دیابت از جمله خطرات مربوط به کشیدن قلیان هستند.
تحقیقات نشان داده است که پس از استفاده از دود قلیان، مونوکسید کربن، نیکوتین پلاسما و ضربان قلب به شدت بالا می رود.
در سیستم گوارشی و در بیمارانی که مبتلا به سوء هاضمه هستند می توان گفت که مصرف دخانیات، به صورت استنشاقی یا طرق دیگر، در ایجاد زخم های گوارشی، تشدید برگشت اسید معده به مری و ایجاد سرطان های گوارش مؤثر است.
طبق ادعای حسین روازاده، در گذشته بر سر قلیان به جای تنباکو، شنگرف می گذاشتند و با استنشاق آن بیماری سیفلیس را درمان قطعی می نمودند. بهترین نوع ورزش ریوی استفاده از قلیان به شیوهٔ بومی بوده است تا با چنین وسیلهٔ ساده ای آتش گرم همراه با دود داروها از داخل آب عبور کند و بدون اینکه قطرهٔ آب وارد دهان گردد، دود تغییر مزاج یافته، از گرمی و خشکی آن کاسته شود و بر عکس به سردی و تری آن افزوده گردد. این عاملی بود در پیش گیری از صدمه زدن به ریه ها.اگر مزاج فرد سرد و تر بود یا به زبانی گویاتر ریه دچار سردی و تری شدید بود چون گرمی و خشکی برایشان مضر نبوده است؛ لذا می توانستند از چپق دارویی با لولهٔ بلند چوبی استفاده کنند، تا اینکه اوج گرما را در طول مسیر چپق و قلیان متعادل کنند.
اگرچه برخی تصور می کنند عوارض مصرف قلیان از سیگار کمتر است اما در واقع عوارض قلیان همچون عوارض سیگار است
زغال قلیان حاوی فلزات سنگین بوده و غلظت سرب موجود در آن تأثیرات منفی بر سلامت انسان دارد. مقدار نیتروژن موجود در زغال قلیان برابر با سیگار است.معمولاً از زغال به عنوان منبع گرمایش برای دود قلیان استفاده می شود. به نظر می رسد خاکستر زغال نیز از عوامل مسمویت زا می باشد.
wiki: تاثیر قلیان بر سلامت