میراژ-۲۰۰۰ (به فرانسوی: Dassault Mirage 2000) جت جنگنده چندمنظوره تک موتورهٔ بال مثلثی ساخت شرکت هوایی داسو فرانسه است که در اواخر دهه ۱۹۷۰ بر اساس جنگنده موفق داسو میراژ ۳ برای نیروی هوایی فرانسه طراحی شد. اولین پیش نمونه این هواپیما در سال ۱۹۷۸ پرواز کرد و از سال ۱۹۸۲ در نیروی هوایی فرانسه به خدمت گرفته شد.
برزیل دسامبر ۲۰۱۳ از خدمت خارج شد.
مصر ۲۰ فروند
فرانسه ۳۱۵ فروند
یونان ۴۴ فروند
هند ۵۹ فروند
پرو ۱۲ فروند
قطر ۱۲ فروند - قرار است با داسو رافال جایگزین شود.
جمهوری چین ۶۰ فروند
امارات متحده عربی ۶۸ فروند
میراژ ۲۰۰۰ از نظر ظاهری شباهت زیادی به مدل ۵ و ۵۰ میراژ ۳ داشت اما یک هواپیمای کاملاً جدید محسوب می شد. طراحی این جنگنده بازگشتی به طراحی بال مثلثی بودند که شرکت داسو آن را در میراژ ۳ آزموده بود اما در میراژ اف-۱ کنار گذاشته بود. بال مثلثی در آن زمان از مد افتاده بود و استفاده از آن از نظر بسیاری یک عقب گرد محسوب می شد. بال های مثلثی از نظر مشخصات پرواز فوق سریع، سادگی ساخت، کاهش نسبی نیمرخ راداری و افزایش حجم داخلی انتخاب مناسبی هستند اما نقطه ضعف آن ها در مانورپذیری، پرواز در ارتفاع پائین و مسافت مورد نیاز برای برخاست و فرود است. اما داسو در میراژ ۲۰۰۰ موفق شد با اصلاح آئرودینامیکی هواپیما ثبات و کنترل هواپیما را افزایش دهد و به سطح بالاتری از چالاکی بالاتری نسبت به میراژ ۳ و ۵ دست یابد به طوری که این جنگنده به خوش دستی معروف شده است.
تولید این جنگنده تا سال ۲۰۰۷ ادامه داشت و حدود ۶۰۰ فروند از آن در ۹ کشور فرانسه، هند، تایوان، امارات متحده عربی، یونان، مصر، پرو، قطر و برزیل ساخته شد. این هواپیما در مدل های مختلف تک سرنشین و آموزشیِ دوسرنشین تولید شده است و مدل N آن قابلیت حمل موشک کروز با کلاهک هسته ای را دارد. جدیدترین مدل میراژ ۹–۲۰۰۰ است که به سفارش امارات متحده عربی طراحی شده و تحویل آن از سال ۲۰۰۳ آغاز شد.
میراژ-۲۰۰۰ B، میراژ-۲۰۰۰ C، میراژ-۲۰۰۰ N، میراژ-۲۰۰۰ D
برزیل دسامبر ۲۰۱۳ از خدمت خارج شد.
مصر ۲۰ فروند
فرانسه ۳۱۵ فروند
یونان ۴۴ فروند
هند ۵۹ فروند
پرو ۱۲ فروند
قطر ۱۲ فروند - قرار است با داسو رافال جایگزین شود.
جمهوری چین ۶۰ فروند
امارات متحده عربی ۶۸ فروند
میراژ ۲۰۰۰ از نظر ظاهری شباهت زیادی به مدل ۵ و ۵۰ میراژ ۳ داشت اما یک هواپیمای کاملاً جدید محسوب می شد. طراحی این جنگنده بازگشتی به طراحی بال مثلثی بودند که شرکت داسو آن را در میراژ ۳ آزموده بود اما در میراژ اف-۱ کنار گذاشته بود. بال مثلثی در آن زمان از مد افتاده بود و استفاده از آن از نظر بسیاری یک عقب گرد محسوب می شد. بال های مثلثی از نظر مشخصات پرواز فوق سریع، سادگی ساخت، کاهش نسبی نیمرخ راداری و افزایش حجم داخلی انتخاب مناسبی هستند اما نقطه ضعف آن ها در مانورپذیری، پرواز در ارتفاع پائین و مسافت مورد نیاز برای برخاست و فرود است. اما داسو در میراژ ۲۰۰۰ موفق شد با اصلاح آئرودینامیکی هواپیما ثبات و کنترل هواپیما را افزایش دهد و به سطح بالاتری از چالاکی بالاتری نسبت به میراژ ۳ و ۵ دست یابد به طوری که این جنگنده به خوش دستی معروف شده است.
تولید این جنگنده تا سال ۲۰۰۷ ادامه داشت و حدود ۶۰۰ فروند از آن در ۹ کشور فرانسه، هند، تایوان، امارات متحده عربی، یونان، مصر، پرو، قطر و برزیل ساخته شد. این هواپیما در مدل های مختلف تک سرنشین و آموزشیِ دوسرنشین تولید شده است و مدل N آن قابلیت حمل موشک کروز با کلاهک هسته ای را دارد. جدیدترین مدل میراژ ۹–۲۰۰۰ است که به سفارش امارات متحده عربی طراحی شده و تحویل آن از سال ۲۰۰۳ آغاز شد.
میراژ-۲۰۰۰ B، میراژ-۲۰۰۰ C، میراژ-۲۰۰۰ N، میراژ-۲۰۰۰ D
wiki: داسو میراژ ۲۰۰۰