زبان سیوندی

زبان سیوندی یکی از زبان های ایرانی رایج در سیوند استان فارس ایران است. این گویش از شاخه شمال غربی زبان های ایرانی یعنی هم دسته با زبان لری، گورانی-زازاکی و تالشی و کردی است.
هندوایرانی
ایرانی
سیوندی
زبان سیوندی تنها گویش از زبان‎های ایرانی در استان فارس و جنوب باختری ایران است که با زبان های شمال باختری ایران چون گورانی-زازاکی، گیلکی، تاتی، مازنی، بلوچی هم‎خانواده است.
به باور آندریاس، لنتس، میه، بنونیست، کریستنسن و مایرهوفر گویش سیوندی ادامه زبان مادی است و سیوند جزیره زبان مادی در پارس بوده است. این نظریه استوار بر آواشناسی این زبان است. در زبان سیوندی و مادی، *x,*hu ایران باستان (sv هندی باستان) به f دگرگون شده است.
اما لکوگ با نگاه به واژه farnah در سنگنبشته های پارسی باستان خاستگاه زبان سیوندی را در خاور ایران و در همسایگی خوری می داند. همچنین بر اندیشه ویندفور گویش های شمال خاور ایران نیای سیوندی دارد.