هواپیمای داسو میراژ ۴۰۰۰ یکی از تولیدات کمپانی Dassault-Breguet می باشد
خدمه: یک نفر
درازا: ۱۸٫۷۰ متر.
فاصلهٔ میان نوک دو بال: ۱۲ متر.
بلندا: ۵٫۸۰ متر.
مساحت بال: ۷۳ متر مربع.
وزن تهی: ۱۳۰۰۰ کیلوگرم.
پیشرانش: دو پیشران توربوفت دارای پس سوز از مدل SNECMA M53-2، هر کدام با قدرتی معادل ۹۹۷۹ کیلوگرم.
سرعت بیشینه: ۲۴۴۵ کیلومتر بر ساعت.
برد: ۲۰۰۰ کیلومتر.
سقف پرواز: ۲۰۰۰ متر (۶۶۰۰۰ پا).
در سپتامبر ۱۹۷۵، اعلام شد که کمپانی Dassault-Breguet با هزینهٔ خودش گونه ای از "داسو میراژ-۲۰۰۰" را توسعه می دهد که ۱/۳ بزرگ تر شده است و یک جفت پیشران توربوفن دارد. نام این گونه در اصل سوپر میراژ دلتا Super Mirage Delta بود و بعداً نام سوپر میراژ ۴۰۰۰ را به خود گرفت و کلمهٔ Super بعدها از این نام حذف شد. اولین پیش نمونهٔ آن در دسامبر ۱۹۷۷ رونمایی شد. این پیش نمونه نخستین پروازش را در مارس ۱۹۷۹ در شهر ایستر فرانسه به خلبانی ژان-ماری ساژه انجام داد و به سرعت ۱٫۲ ماخ دست یافت و در پرواز دوم به سرعت ۱٫۶ ماخ رسید. این هواپیما در پرواز ششم سرعت ۲٫۰۶ ماخ را تجربه کرد و طی یک تحلیل چرخش، در زوایای حملهٔ مختلف تا زیر ۲۵ درجه پرواز کرد. میراژ ۴۰۰۰ در ماه ژوئن همان سال در "نمایشگاه هوایی پاریس" عملکرد خود را به نمایش گذاشت. در پایان سال ۱۹۸۰، این هواپیما ۱۰۰ ساعت پرواز آزمایشی داشت. در سال ۱۹۸۱ پیشران های قبلی که از نوع -P2 بودند با پیشران های M53-5 جایگزین شد. در سال ۱۹۸۲ این هواپیما در نقش های رهگیر و تهاجمی در Farnborough به پرواز درآمد. در طراحی آیرودینامیک میراژ ۴۰۰۰ از سامانه ها و برنامه های کامپیوتری استفاده شد. این هوارو به گونه ای طراحی شد تا برای حفظ مسیر در راستای فرودگاه پیش رو آسان باشد. عرادهٔ فرود سه چرخه و چرخ پوزه از نوع دوقلو بود. روپوش اتاقک از نوع دوکی (Blister-Type) بود و زاویهٔ دید ˚۳۶۰ داشت. قرار بود میراژ ۴۰۰۰ جنگنده ای رهگیر و نیز مناسب برای هجوم در ارتفاع پست باشد، و بتواند ۸ تن مهمات جنگی را بر ۱۱ گیره (پایلون) حمل کند. میراژ ۴۰۰۰ به مانند دیگر میراژهایی که بال مثلثی دارند، توپ ۳۰ میلی متری جفتی داشت. این جنگنده معادلی برای اف-۱۵ و سوخو-۲۷ بود.میراژ ۴۰۰۰ به عنوان یک هواپیمای شکاری و وسیلهٔ آزمایش در برنامهٔ (جنگنده ی) Rafale به کار گرفته شد. در سال ۱۹۸۷ این هوارو در پاریس دیده شد و در سال ۱۹۹۵ دوباره به پاریس منتقل شد تا به عنوان یک شئ همیشه نمایشگاهی در محوطهٔ موزهٔ هوافضای پاریس جای گیرد.
در اواخر سال ۲۰۰۵ نیروی هوایی هند ظاهراً علاقه ای به میراژ ۴۰۰۰ به عنوان جنگندهٔ برتری هوایی جدید هند نشان داد. اگر چه هند اندوخته ای از "میگ - ۲۹" و "سوخوی - ۳۰ " دارد و از این اندوخته راضی است، اما هندی ها در پی جایگزینی برای این پرنده های روسی خود بوده اند، زیرا طبق معمول که روسها در پشتیبانی جنگ افزار فروخته شده ضعیف عمل می کنند هند هم مشکلاتی در تهیهٔ قطعات آن ها دارد.
خدمه: یک نفر
درازا: ۱۸٫۷۰ متر.
فاصلهٔ میان نوک دو بال: ۱۲ متر.
بلندا: ۵٫۸۰ متر.
مساحت بال: ۷۳ متر مربع.
وزن تهی: ۱۳۰۰۰ کیلوگرم.
پیشرانش: دو پیشران توربوفت دارای پس سوز از مدل SNECMA M53-2، هر کدام با قدرتی معادل ۹۹۷۹ کیلوگرم.
سرعت بیشینه: ۲۴۴۵ کیلومتر بر ساعت.
برد: ۲۰۰۰ کیلومتر.
سقف پرواز: ۲۰۰۰ متر (۶۶۰۰۰ پا).
در سپتامبر ۱۹۷۵، اعلام شد که کمپانی Dassault-Breguet با هزینهٔ خودش گونه ای از "داسو میراژ-۲۰۰۰" را توسعه می دهد که ۱/۳ بزرگ تر شده است و یک جفت پیشران توربوفن دارد. نام این گونه در اصل سوپر میراژ دلتا Super Mirage Delta بود و بعداً نام سوپر میراژ ۴۰۰۰ را به خود گرفت و کلمهٔ Super بعدها از این نام حذف شد. اولین پیش نمونهٔ آن در دسامبر ۱۹۷۷ رونمایی شد. این پیش نمونه نخستین پروازش را در مارس ۱۹۷۹ در شهر ایستر فرانسه به خلبانی ژان-ماری ساژه انجام داد و به سرعت ۱٫۲ ماخ دست یافت و در پرواز دوم به سرعت ۱٫۶ ماخ رسید. این هواپیما در پرواز ششم سرعت ۲٫۰۶ ماخ را تجربه کرد و طی یک تحلیل چرخش، در زوایای حملهٔ مختلف تا زیر ۲۵ درجه پرواز کرد. میراژ ۴۰۰۰ در ماه ژوئن همان سال در "نمایشگاه هوایی پاریس" عملکرد خود را به نمایش گذاشت. در پایان سال ۱۹۸۰، این هواپیما ۱۰۰ ساعت پرواز آزمایشی داشت. در سال ۱۹۸۱ پیشران های قبلی که از نوع -P2 بودند با پیشران های M53-5 جایگزین شد. در سال ۱۹۸۲ این هواپیما در نقش های رهگیر و تهاجمی در Farnborough به پرواز درآمد. در طراحی آیرودینامیک میراژ ۴۰۰۰ از سامانه ها و برنامه های کامپیوتری استفاده شد. این هوارو به گونه ای طراحی شد تا برای حفظ مسیر در راستای فرودگاه پیش رو آسان باشد. عرادهٔ فرود سه چرخه و چرخ پوزه از نوع دوقلو بود. روپوش اتاقک از نوع دوکی (Blister-Type) بود و زاویهٔ دید ˚۳۶۰ داشت. قرار بود میراژ ۴۰۰۰ جنگنده ای رهگیر و نیز مناسب برای هجوم در ارتفاع پست باشد، و بتواند ۸ تن مهمات جنگی را بر ۱۱ گیره (پایلون) حمل کند. میراژ ۴۰۰۰ به مانند دیگر میراژهایی که بال مثلثی دارند، توپ ۳۰ میلی متری جفتی داشت. این جنگنده معادلی برای اف-۱۵ و سوخو-۲۷ بود.میراژ ۴۰۰۰ به عنوان یک هواپیمای شکاری و وسیلهٔ آزمایش در برنامهٔ (جنگنده ی) Rafale به کار گرفته شد. در سال ۱۹۸۷ این هوارو در پاریس دیده شد و در سال ۱۹۹۵ دوباره به پاریس منتقل شد تا به عنوان یک شئ همیشه نمایشگاهی در محوطهٔ موزهٔ هوافضای پاریس جای گیرد.
در اواخر سال ۲۰۰۵ نیروی هوایی هند ظاهراً علاقه ای به میراژ ۴۰۰۰ به عنوان جنگندهٔ برتری هوایی جدید هند نشان داد. اگر چه هند اندوخته ای از "میگ - ۲۹" و "سوخوی - ۳۰ " دارد و از این اندوخته راضی است، اما هندی ها در پی جایگزینی برای این پرنده های روسی خود بوده اند، زیرا طبق معمول که روسها در پشتیبانی جنگ افزار فروخته شده ضعیف عمل می کنند هند هم مشکلاتی در تهیهٔ قطعات آن ها دارد.
wiki: داسو میراژ ۴۰۰۰