زبان شناسی صورت گرا رویکردی در مطالعه زبان است که عناصر زبان را صرف نظر از بافت زبانی یا اجتماعی مورد مطالعه قرار می دهد و در مقابل زبان شناسی نقش گرا قرار می گیرد. دستور زایشی چامسکی و پیروانش و هم چنین انشعابات آن همچون معنی شناسی زایشی و غیره از یک سو دستورهای صورت گرای ساخت گروهی/ سازه ای را تشکیل می دهند و دستوری چون دستور واژه از هادسون دستور صورت گرای وابستگی است.
زبان شناسی نظری، محمد دبیرمقدم، تهران: سمت، ۱۳۸۳
زبان شناسی نظری، محمد دبیرمقدم، تهران: سمت، ۱۳۸۳
wiki: زبان شناسی صورت گرا