لوحش الله

( جمله فعلی دعایی ) خدای وحشت ندهد او را ( در مقام تحسین و استعجاب آید ) : زر کناباد ما صد لوحش الله که عمر هضر می بخشد زلالش . ( حافظ )
در اصل لا او حشه الله بود و معنی آن وحشت ندهد او را الله تعالی .

کلمه ای که در مقام تعظیم و استعجاب می گویند، وحشت ندهد او را خدای، خدا او را غمگین و ملول نکند: ز رکن آباد ما صد لوحش الله / که عمر خضر می بخشد زلالش (حافظ۲: ۴۰۴ ).