سخت دلبسته شدن، نهایت دلبستگی، بالاترین درجه عشق
نام موضعی است در عمان
نام موضعی است در عمان
شغف
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شغف. [ ش َ ] ( ع مص ) رسیدن دوستی مر غلاف دل کسی را، و کذا: شغفه المرض. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ) ( از ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 61 ) ( از تاج المصادر بیهقی ) ( از غیاث اللغات ). قوله تعالی : قد شغفها حباً ( قرآن 30/12 )؛ ای دخل حبه تحت شغافه ؛ فراگرفت وی را دوستی او. || آراسته شدن مال برای کسی و پس دوست داشتن وی آن مال را. ( از ناظم الاطباء ). || رسیدن چیزی در پرده دل. ( غیاث اللغات ) ( از منتخب اللغات ). || رسیدن بیماری پرده دل کسی را. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
شغف. [ ش َ / ش َ غ َ ] ( ع اِ ) درآمدنگاه بلغم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شغاف شود. || دانه دل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). و رجوع به شغاف شود. || غلاف دل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء )( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || پرده دل. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به شغاف شود. || خون دل. ( ناظم الاطباء ). || درد دل. || اصل گناه. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شغاف شود. || گناه اصلی. ( ناظم الاطباء ). || ( اصطلاح عرفان ) نزد سالکان یکی از درجات محبت است. شغف را پنج درجه است : اول ، امتثال امر محبوب طوعاً و رغبةً. دوم ، محافظت باطن از غیر محبوب. در این مقام اسرار خود از غیر محبوب نگاه دارد. قال علیه السلام : استر ذهبک و ذهابک ؛ مذهب عبارت است از کمال مرد در محبت. و ذهاب مسافرت است بسوی دوست. سوم ، معادات اعدای دوست. چهارم ، محبت به محبان دوست. پنجم ، اخفای احوال که میان عاشق و معشوق رود. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ). || شدت محبت. ( غیاث اللغات ). عشق. فریفتگی. شیفتگی. ( یادداشت مؤلف ) :
بهر این معنی همه خلق از شغف
می بیاموزند طفلان را حِرَف.
شغف. [ ش َ غ َ ] ( ع اِ ) پوست درخت غاف. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || دورترین مرحله محبت و دوستی. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به شغاف شود.
شغف. [ ش َ غ َ ] ( ع مص ) به غلاف دل کسی آویخته شدن. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). شیفته گردانیدن. رسیدن دوستی به میان دل. || درآویختن چیزی به چیزی. ( غیاث اللغات ).
شغف. [ش ُ ] ( ع اِ ) بیماریی است که زیر استخوان پهلو از طرف راست پیدا شود. ( آنندراج ). و رجوع به شَغْف شود.
شغف. [ ش َ / ش َ غ َ ] ( ع اِ ) درآمدنگاه بلغم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شغاف شود. || دانه دل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). و رجوع به شغاف شود. || غلاف دل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء )( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || پرده دل. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به شغاف شود. || خون دل. ( ناظم الاطباء ). || درد دل. || اصل گناه. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شغاف شود. || گناه اصلی. ( ناظم الاطباء ). || ( اصطلاح عرفان ) نزد سالکان یکی از درجات محبت است. شغف را پنج درجه است : اول ، امتثال امر محبوب طوعاً و رغبةً. دوم ، محافظت باطن از غیر محبوب. در این مقام اسرار خود از غیر محبوب نگاه دارد. قال علیه السلام : استر ذهبک و ذهابک ؛ مذهب عبارت است از کمال مرد در محبت. و ذهاب مسافرت است بسوی دوست. سوم ، معادات اعدای دوست. چهارم ، محبت به محبان دوست. پنجم ، اخفای احوال که میان عاشق و معشوق رود. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ). || شدت محبت. ( غیاث اللغات ). عشق. فریفتگی. شیفتگی. ( یادداشت مؤلف ) :
بهر این معنی همه خلق از شغف
می بیاموزند طفلان را حِرَف.
مولوی.
شغف. [ ش َ غ َ ] ( ع اِ ) پوست درخت غاف. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || دورترین مرحله محبت و دوستی. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به شغاف شود.
شغف. [ ش َ غ َ ] ( ع مص ) به غلاف دل کسی آویخته شدن. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). شیفته گردانیدن. رسیدن دوستی به میان دل. || درآویختن چیزی به چیزی. ( غیاث اللغات ).
شغف. [ش ُ ] ( ع اِ ) بیماریی است که زیر استخوان پهلو از طرف راست پیدا شود. ( آنندراج ). و رجوع به شَغْف شود.
شغف . [ ش َ ] (ع مص ) رسیدن دوستی مر غلاف دل کسی را، و کذا: شغفه المرض . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) (از ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 61) (از تاج المصادر بیهقی ) (از غیاث اللغات ). قوله تعالی : قد شغفها حباً (قرآن 30/12)؛ ای دخل حبه تحت شغافه ؛ فراگرفت وی را دوستی او. || آراسته شدن مال برای کسی و پس دوست داشتن وی آن مال را. (از ناظم الاطباء). || رسیدن چیزی در پرده ٔ دل . (غیاث اللغات ) (از منتخب اللغات ). || رسیدن بیماری پرده ٔ دل کسی را. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
شغف . [ ش َ / ش َ غ َ ] (ع اِ) درآمدنگاه بلغم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به شغاف شود. || دانه ٔ دل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). و رجوع به شغاف شود. || غلاف دل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء)(آنندراج ) (از اقرب الموارد). || پرده ٔ دل . (از اقرب الموارد). و رجوع به شغاف شود. || خون دل . (ناظم الاطباء). || درد دل . || اصل گناه . (ناظم الاطباء). و رجوع به شغاف شود. || گناه اصلی . (ناظم الاطباء). || (اصطلاح عرفان ) نزد سالکان یکی از درجات محبت است . شغف را پنج درجه است : اول ، امتثال امر محبوب طوعاً و رغبةً. دوم ، محافظت باطن از غیر محبوب . در این مقام اسرار خود از غیر محبوب نگاه دارد. قال علیه السلام : استر ذهبک و ذهابک ؛ مذهب عبارت است از کمال مرد در محبت . و ذهاب مسافرت است بسوی دوست . سوم ، معادات اعدای دوست . چهارم ، محبت به محبان دوست . پنجم ، اخفای احوال که میان عاشق و معشوق رود. (از کشاف اصطلاحات الفنون ). || شدت محبت . (غیاث اللغات ). عشق . فریفتگی . شیفتگی . (یادداشت مؤلف ) :
بهر این معنی همه خلق از شغف
می بیاموزند طفلان را حِرَف .
بهر این معنی همه خلق از شغف
می بیاموزند طفلان را حِرَف .
مولوی .
شغف . [ ش َ غ َ ] (اِخ ) نام موضعی است در عمان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
شغف . [ ش َ غ َ ] (ع اِ) پوست درخت غاف . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || دورترین مرحله ٔ محبت و دوستی . (از اقرب الموارد). و رجوع به شغاف شود.
شغف . [ ش َ غ َ ] (ع مص ) به غلاف دل کسی آویخته شدن . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). شیفته گردانیدن . رسیدن دوستی به میان دل . || درآویختن چیزی به چیزی . (غیاث اللغات ).
شغف . [ش ُ ] (ع اِ) بیماریی است که زیر استخوان پهلو از طرف راست پیدا شود. (آنندراج ). و رجوع به شَغْف شود.
فرهنگ عمید
۱. سخت دل بسته شدن.
۲. نهایت دل بستگی، بالاترین درجۀ عشق و دل باختگی.
۲. نهایت دل بستگی، بالاترین درجۀ عشق و دل باختگی.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
. شغاف غلاف قلب است چنانکه در مجمع و غیره گفته است فاعل «شغفها» فتی است یعنی محبّت جوان غلاف قلب زن را پاره کرده و در جوفش نشسته است اشاره است به حب شدید و جا گرفته در قلب. از امیر المؤمنین و امام سجاد و باقر و صاغدق علیهم السلام و دیگران نقل شده که آن را «شعفها» با عین مهمله خوانده در مجمع گوید: شعفها یعنی او را به هر جا برد مشتق است از شعفات الجبال (قلههای کوهها) یعنی از محبت او را سر گردان کرده است. معنی آیه: زن عزیز از غلامش کام میخواهد که عشق غلام در دلش نشسته است. این کلمه در قرآن یک بار آمده است.
. شغاف غلاف قلب است چنانکه در مجمع و غیره گفته است فاعل «شغفها» فتی است یعنی محبّت جوان غلاف قلب زن را پاره کرده و در جوفش نشسته است اشاره است به حب شدید و جا گرفته در قلب. از امیر المؤمنین و امام سجاد و باقر و صاغدق علیهم السلام و دیگران نقل شده که آن را «شعفها» با عین مهمله خوانده در مجمع گوید: شعفها یعنی او را به هر جا برد مشتق است از شعفات الجبال (قلههای کوهها) یعنی از محبت او را سر گردان کرده است. معنی آیه: زن عزیز از غلامش کام میخواهد که عشق غلام در دلش نشسته است. این کلمه در قرآن یک بار آمده است.
wikialkb: ریشه_شغف
کلمات دیگر: