عنبراگین

( عنبرآگین ) عنبرآگین. [ عَم ْ ب َ ] ( ص مرکب ) آگنده از عنبر. پر از عنبر. مملو از عنبر :
نخست آنکه تابوت زرین کنید
کفن بر سرم عنبرآگین کنید.به گردَنْش بر طوق زرین نهید
کله بر سرش عنبرآگین نهید.بیامد به مَشکوی زرین خویش
سوی خانه عنبرآگین خویش.کدامین لاله را بویم که مغزم عنبرآگین شد
چه ریحان دسته بندم چون جهان گلزار می بینم.عرایس تصنیف را به چنین زلفی عنبرآگین مزین نگردانیده. ( حبیب السیر ).

( عنبرآگین ) آکنده از عنبر، پر از عنبر، خوش بو.