شعریان

به صیغه تثنیه دو ستاره شعری یعنی شعری العبور و شعری الغمیصائ .

شعریان. [ ش ِ ] ( اِخ ) به صیغه تثنیه ، دو ستاره شعری یعنی شعری العبور و شعری الغمیصاء. ( از غیاث اللغات ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). اختاسهیل. شعرای شامی و شعرای یمانی :
چو پاسی از شب دیرنده بگذشت
برآمد شعریان از کوه موصل.شده شعریانش چو دو چشم مجنون
شده فرقدانش چو دو خدّ لیلی.محتمل مرقد تو فرقدین
متصل مسند تو شعریان.شعریان از اوج رفعت در حضیض خاک شد
چرخ بایستی که بر شام و یمن بگریستی.یا نحوس کید قاطعرا ز جهل
بر سعود شعریان خواهم فشاند.

= شِعرا