<div class="boxBd">شفشف. [ ش َ ش َ ] ( اِ ) شاخه کجواج درخت. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ) ( از آنندراج ). || ریشه درخت. ( ناظم الاطباء ). بیخ درخت را نیز گویند. ( برهان ) ( آنندراج ).</div>

شفشف. [ ش َ ش َ ] ( اِ ) شاخه کجواج درخت. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ) ( از آنندراج ). || ریشه درخت. ( ناظم الاطباء ). بیخ درخت را نیز گویند. ( برهان ) ( آنندراج ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">شاخه کجواج درخت یا ریشه درخت</div>

شاخه کجواج درخت یا ریشه درخت

فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">۱. شاخۀ درخت که کج و خمیده باشد.<br>۲. ریشۀ درخت.</div>

۱. شاخۀ درخت که کج و خمیده باشد. ۲. ریشۀ درخت.

فرهنگ عمید

با فتحه روی ش در عامه مشهدی یعنی مس مس کردن یا تعلل کردن. مثال: این قدر بیخودی شف شف نکن، دیر شد!<br>شاید از همان ضرب المثل با شف شف کردن شفتالو درست نمی شود آمده است.<br>

با فتحه روی ش در عامه مشهدی یعنی مس مس کردن یا تعلل کردن. مثال: این قدر بیخودی شف شف نکن، دیر شد! شاید از همان ضرب المثل با شف شف کردن شفتالو درست نمی شود آمده است.

شفشف

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

فرهنگ عمید

پیشنهاد کاربران