زهرگیا

هر گیاه زهر دار که کشنده باشد

زهرگیا. [ زَ ] ( اِمرکب ) گیاهی است که هر کس اندکی از آن بخورد فی الحال هلاک گردد. ( برهان ). هر گیاه زهردار که کشنده باشد.( فرهنگ رشیدی ) ( انجمن آرا ) ( از آنندراج ). گیاهی باشد که چون ورق آن را آدمی و حیوانات بخورند در دم و زمان هلاک شوند. ( جهانگیری ). هر گیاهی که سمی باشد و خوردن آن مورث هلاکت گردد. ( ناظم الاطباء ) :
زمین ز لطف تو گر آب یابدی شودی
برفق مهرگیا هرچه هست زهرگیاش.جان افعی زده را نسخه تریاق دهد
نطق جان پرور تو بر ورق زهرگیا.ای کسانی که ز ایام وفا می طلبید
نوشداروطلب از زهرگیائید همه.ای تیغ ملک در کف رخشانش همانا
در چشمه حیوان ورق زهرگیایی.گفت به تیغش آسمان کای گهری تو کیستی
گفت من آتش اجل زهرگیای مملکت.

گیاه زهردار، گیاه سمی.