قلیب
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
قلیب . [ ق ُ ل َ ] (اِخ ) آبی است در نجد مر ربیعه را. (منتهی الارب ). آبی است بنی ربیعه را. (معجم البلدان ).
قلیب . [ ق ُ ل َ ] (اِخ ) پدر بطنی است از تمیم . (منتهی الارب ).
قلیب . [ ق ُ ل َ / ق َ ل َ ] (اِخ ) کوهی است بنی عامر را و گاهی قاف را فتحه دهند. (منتهی الارب ).
قلیب . [ ق ُ ل َ] (ع اِ مصغر) مصغر قلب . مهره ای است که بدان زنان مردان را بند نمایند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
قلیب . [ ق ُ ل َی ْ ی ِ ] (اِخ ) آبی است در نجد بالای خربه در دیار بنی اسد و آن از دوده ای از طایفه ٔ بنی اسد است و آنان را بنو نصربن قعین خوانند. (معجم البلدان ). رجوع به قَلیب شود.
قلیب . [ ق َ ] (ع اِ) چاه یا چاه سرگرد ناگرفته یا چاه کهنه . مذکر و مؤنث آورده میشود.(منتهی الارب ) (اقرب الموارد) : سرهاشان ببریدند و در قلیب بدر انداختند. (ابوالفتوح رازی ). || (اصطلاح عروضی ) نام یکی از بحور مستحدث .
قلیب . [ ق ِل ْ لی ] (ع اِ) گرگ . || شیر. (اقرب الموارد). رجوع به قَلّوب و قِلَّوب شود.
قلیب. [ ق ُ ل َ] ( ع اِ مصغر ) مصغر قلب. مهره ای است که بدان زنان مردان را بند نمایند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
قلیب. [ ق ِل ْ لی ] ( ع اِ ) گرگ. || شیر. ( اقرب الموارد ). رجوع به قَلّوب و قِلَّوب شود.
قلیب. [ ق ُ ل َ ] ( اِخ ) پدر بطنی است از تمیم. ( منتهی الارب ).
قلیب. [ ق ُ ل َ / ق َ ل َ ] ( اِخ ) کوهی است بنی عامر را و گاهی قاف را فتحه دهند. ( منتهی الارب ).
قلیب. [ ق ُ ل َ ] ( اِخ ) آبی است در نجد مر ربیعه را. ( منتهی الارب ). آبی است بنی ربیعه را. ( معجم البلدان ).
قلیب. [ ق ُ ل َی ْ ی ِ ] ( اِخ ) آبی است در نجد بالای خربه در دیار بنی اسد و آن از دوده ای از طایفه بنی اسد است و آنان را بنو نصربن قعین خوانند. ( معجم البلدان ). رجوع به قَلیب شود.