غیبتگر. [ غ َ / غ ِ ب َ گ َ ] ( ص مرکب ) بدگو. ( ناظم الاطباء ). بدگویی کننده. آنکه کارش غیبت و بدگویی از مردم باشد. رجوع به غیبت شود.
غیبتگر
لغت نامه دهخدا
فرهنگ عمید
آن که کارش غیبت کردن و بدگویی است، غیبت کننده، بدگویی کننده در غیاب مردم.
کلمات دیگر: