هوسناک

دارای هوی و هوس
( صفت ) هوس دار

هوسناک. [ هََ وَ ] ( ص مرکب ) بوالهوس. باهوس.هوسمند. خواهشمند و آرزومند. ( آنندراج ). آرزومند و طالب و دارای هوی و هوس. ( ناظم الاطباء ) :
گفتم آه آتشین بس کن ، نه من خاک توام ؟
نه مسلسل همچو آبم تا هوسناک توام ؟به نادیده دیدن هوسناک بود
به هر جا که شد چست و چالاک بود.در عالم عشق گشته چالاک
در خواندن شعرها هوسناک.شنیدم کزپی یاری هوسناک
به ماتم نوبتی زد بر سر خاک.چون ز پی دانه هوسناک شد
مقطعاین مزرعه خاک شد.عجب از طبع هوسناک منت می آید
من خود از مردم بی طبع عجب می مانم.

۱. دارای هوا وهوس.
۲. چیزی که خواهش نفسانی را در انسان تحریک می کند.

هوسِنات