فرومردن

خاموش شدن چراغ شمع آتش و جز آن .

فرومردن. [ ف ُ م ُ دَ ] ( مص مرکب ) خاموش شدن چراغ ، شمع، آتش و جز آن :
چو از زلف شب بازشد تابها
فرومرد قندیل محرابها.تا مگر مشغله پاسبان بنشیند و مشعله کاروانیان فرومیرد. ( سندبادنامه ). شعله آل سامان فرومرد و کوکبه دولت ایشان ساقط شد. ( ترجمه تاریخ یمینی ).
دگر آنکه گفتی بوقت فراغ
فرومردن جان بود چون چراغ. || غروب کردن ستاره یا هرجرم سماوی :
تو روزی ، او ستاره ای دل افروز
فرومیرد ستاره چون شود روز.رجوع به فرورفتن و فروشدن شود. || مردن. درگذشتن :
بد آن تاچو سایه در آن تیرگی
فرومیرد از خواری و خیرگی.

خاموش شدن آتش، چراغ، یا مانند آن.