حدود شرعی

حدود، بخشی از قوانین کیفری اسلام است که در برابر کارهای خلاف عفت و اخلاق اسلامی، اعمال می شود، و کیفر ثابت و مشخصی دارد. موضوع اجرای حدود در زمان غیبت امام عصر، یک بحث جدی فقهی است که اقوال مختلفی دربارهٔ آن وجود دارد. از طرفی برخی فقها، قائل به اجرای مطلق حدود شرعی در زمان غیبت هستند و عده ای دیگر نیز معتقدند که حدود در زمان غیبت جاری نمی شود و صرفاً باید به دست امام معصوم اجرا شود.
زنا: آمیزش جنسی زن و مرد بدون ازدواج
لواط: آمیزش جنسی مقعدی دو مرد
مساحقه: آلت مالی دو زن
قذف: نسبت دادن ناروای زنا یا لواط به شخصی با لفظ صریح
ارتداد: خارج شدن از اسلام
شرب خمر: نوشیدن مشروبات الکلی یا آبجو.
سرقت: دزدی بیش از ربع دینار.
قطع طریق: راهزنی
به گفتهٔ صاحب جواهر، «حد مجازات خاصی است که به سبب ارتکاب معصیت از ناحیه مکلف به آزار دادن بدن وی تعلق می گیرد و شارع میزان آن را در همهٔ موارد معین کرده است.» بنابراین مجازات های مالی (مانند کفارات) گرچه تعیین شده اند ولی از حدود نخواهند بود، چرا که به بدن و آزار بدنی تعلق نمی گیرد.
در باور فقهای اسلامی، تفاوت اساسی حد با قصاص در این است که مجازات های حدی از «حقوق الهی» (حق الله) هستند ولی قصاص حق الناس است. به این ترتیب مجازات های حدی عموماً بر اثر توبه ساقط می شوند، به خلاف قصاص که توبه در سقوط آن اثری ندارد، مگر اینکه مورد عفو صاحب حق قرار گیرد.
در مادهٔ ۱۳ قانون مجازات اسلامی ایران حد این گونه تعریف شده است: «حد به مجازاتی گفته می شود که نوع و میزان و کیفت آن در شرع تعیین شده است.»حدود و میزان مجازات و کیفیت اجرا و ادلهٔ اثبات حدود در مواد ۶۳ تا ۲۰۳ این قانون بیان شده اند.