کلمه جو
صفحه اصلی

عینیت نو

دانشنامه عمومی

عینیت نو (Neue Sachlichkeit) اصطلاحی ست در مورد سبک زندگی عمومی در دورهٔ جمهوری وایمار و همچنین هنر، ادبیات، موسیقی و معماری برگرفته از آن. جنبش عینیت نو واکنشی بود به اکسپرسیونیسم، و بر آن بود تا کارکردهای عینی و عملی را در مواجهه با جهان، به جای نگرش فیلسوف مآبانه و ایده آلیستی، برجسته کند.
از هنرمندان منتسب به این جنبش، در نقاشی ماکس بکمان و گئورگه گروس، در عکاسی آگوست سندر، در معماری برونو تاوت، اریک مندلسون و هانس پلتسیگ، در تئاتر برتولت برشت، در سینما گئورگ ویلهلم پابست و گرهارد لامخست، و در موسیقی پل هیندمیت و کورت وایل را می توان نام برد.
عینیت نو سال ۱۹۳۳ با سقوط جمهوری وایمار و ظهور نازیسم از میان رفت.
«عینیت نو» پرکاربردترین اصطلاحی است که برای واژهٔ آلمانی "Neue Sachlichkeit" به کار می رود در حالی که عبارت های دیگری مانند «موضوع جدیدی از واقعیت»، «واگذاری جدید»، «هوشیاری جدید» برای بیان آن به کار می رود. دنیس کراکت، تاریخدان هنر معتقد است هیچ ترجمهٔ انگلیسی دقیقی که این واژهٔ آلمانی را معنی کند وجود ندارد.

دانشنامه آزاد فارسی

عِیْنیَّتِ نو (Neue Sachlichkeit)
تک چهره سیلویا فون هاردن، اثر اوتو دیکس
گروهی از هنرمندان آلمانی که در دهۀ ۱۹۲۰، اکسپرسیونیسم و گرایش های انتزاعی رایج را طرد کردند و به نقاشی با شیوه ای خشن و واقع گرا رو آوردند. اصطلاح عینیت نو را گوستاو هارتلوب، مدیر نگارخانۀ مانهایم، در ۱۹۲۳ وضع کرد. این جنبش فاقد هرگونه جهان بینی منسجم بود. اعضای سرشناس گروه عبارت بودند از جورج گروس، اوتو دیکس، و ماکس بکمان. نقاشی های اعضای این گروه، بازتابی است از سرخوردگی تلخ جامعۀ پس از جنگ جهانی. محتوای آثارشان اغلب واجد طنزی تلخ است. سبک و نحوۀ اجرای آثار این گروه مرهون نقاشی فراطبیعی ایتالیایی و همچنین مکتب داداست. رژیم نازی در دهۀ ۱۹۳۰ به شاخۀ واقع گرایی اجتماعی این جنبش پایان داد.


کلمات دیگر: