روح الله میرک خراسانی

روح الله میرَکِ خراسانی (خراسان قرن ۹ق)
(یا: میرک نقاش) نگارگر و مذهّب ایرانی. از نقاشان دربار سلطان حسین بایقرا، و وزیر هنردوستش امیرعلی شیر نوایی بود، و سرپرستی کتابخانۀ دربار را در زمان این وزیر دانشمند برعهده داشت. در هرات اقامت گزید و در همان شهر از دنیا رفت. پدری دلسوز و استادی برجسته برای کمال الدین بهزاد بود. در تذهیب، تشعیر، و کتابت خطوط مهارت داشت. ازقرار معلوم روش گرفت وگیر را ابداع کرد. ازجمله مشهورترین آثارش عبارت اند از ملاقات علی فارسی (موزۀ بریتانیا)، چهار ملائکه (از کتاب گوی و چوگان)، نشان دادن تصویر خسرو به شیرین (از خسمۀ نظامی؛ ۹۰۰ق)، و جلوس تهمورث (از یک نسخۀ ظفرنامه).

[ویکی اهل البیت] روح اللَّه میرک خراسانی. این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
نقاش و خطاط. اهل خراسان و از سادات هرات بود. وی در ابتدای کار به قرائت کلام اللَّه مجید و کتابت خطوط می پرداخت و پس از مدتی شوق تصویرسازی پیدا کرد و به دلیل پیگیری آن در تذهیب و نگارگری مهارت یافت. میرک پیرو مکتب احمد موسی و از شاگردان استاد ولی اللَّه بود که بعدها همکار وی گردید.
او مخترع شیوه ی گرفت و گیر حیوانات و جانورسازی است. مشهورترین شاگرد وی، استاد بهزاد هراتی است. از آثار وی: تصویر علی فارسی در دو صفحه ی جداگانه، با رقم: «عمل میرک خراسانی»؛ تصاویری در کتاب «گوی و چوگان» که در یکی از تصاویر، چهار فرشته ی پرحالت تصویر شده و زمینه ی اثر تذهیب اسلیمی دارد.