عکس برداری هوایی

عکس برداری هوایی به تکنیک برداشت عکس از سطح زمین از نقاط مرتفع گفته می شود. این اصطلاح اغلب در مورد عکس هایی به کار می رود که از هوا برداشت شده است. عکس هوایی عبارت است از یک تصویر واقعی از عوارض و خصوصیات ظاهری سطح زمین که توسط هواپیما و با استفاده از یک دوربین عکس برداری هوایی گرفته شده است. استفاده از عکس های هوایی به منظور بررسی ها و مطالعات زمین شناسی، جاده سازی، شهرسازی، کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی، حفاظت از محیط زیست و مهم تر از همه برای تأمین اهداف نظامی و امنی رایج است. در گذشته در بسیاری از کشورها از عکس های هوایی به جای نقشه اصلی در صحرا استفاده می کردند.
پایه اتصال به بدنه: این پایه ضمن جلوگیری از انتقال لرزش هواپیما به دوربین، امکان تراز کردن دوربین را نیز فراهم می آورد.
بدنه و عدسی: عدسی مهم ترین بخش یک دوربین عکسبرداری هوایی می باشد.
سیستم کنترل: این سیستم امکان عکس برداری متوالی و تنظیم نوردهی فیلم را فراهم می آورد.
مخزن فیلم: مخزن فیلم قابل جدا کردن از دوربین می باشد. با سیستم تخلیه هوا فیلم در لحظه عکس برداری به صورت کاملاً تخت قرار می گیرد.
چشمی ناوبری: با استفاده از این چشمی، عکاس امکان تنظیم پوشش طولی و حذف زاویه دریفت را دارد.
دوربین های عکس برداری هوایی تجهیزاتی هستند که برای تهیه عکس های هوایی مورد استفاده قرار می گیرند. این دوربین ها معمولاً از ابعاد بزرگ برخوردار هستند. دوربین های عکس برداری هوایی دارای فاصله کانونی ثابت هستند و عدسی به کار رفته در آن ها از نوع متریک می باشد. عدسی متریک به عدسی گفته می شود که اعوجاج آن ثابت بوده و از ۲۰ میکرون کمتر باشد.این دوربین ها معمولاً بر روی کف هواپیما نصب می گردند و امکان تراز نمودن آن ها وجود دارد.دوربین های هوایی مورد استفاده در عکس برداری هوایی تاکنون عمدتاً از نوع دوربین های آنالوگ بودند. (دوربین هایی که از فیلم استفاده می کنند). امروزه دوربین های عکس برداری هوایی رقومی نیز به بازار ارائه شده و به مرور در پروژه های عکس برداری های مورد استفاده قرار می گیرند.
دوربین های عکس برداری هوایی آنالوگ معمولاً دارای ابعاد ۲۳ * ۲۳ سانتی متر می باشند.دوربین های عکس برداری هوایی دارای پنج قسمت اصلی زیر هستند:
از انواع دوربین های عکس برداری هوایی آنالوگ می توان به دوربین Leica RC30/ASCOT اشاره کرد.

عکس برداری هوایی (aerial photography)
عکس هوایی از مرکز ایالتی تگزاس
اسلوب عکاسی از سطح زمین، مشخصات جوی، یا آب های کرۀ زمین، با استفاده از دوربین های نصب شده در هواپیما، موشک، یا ماهوارههای موجود در مدار زمین، و یا دیگر فضاپیماها. برای ترسیم نقشه از مشخصات کرۀ زمین، عکس های هوایی را معمولاً به گونه ای برمی دارند که در مجموعه ای با یکدیگر هم پوشانی داشته باشند؛ این عکس ها در فضاپیماهایی تهیه می شوند که از الگوی پرواز برنامه ریزی شده، و ارتفاع مشخص و ثابتی تبعیت می کنند. هر عکس که تصویری از یک ناحیه است، چندین نقطۀ کنترل را دربر می گیرد؛ محل هریک از این نقاط از طریق تکنیک های نقشه برداریِ زمینی تعیین می شود. اسلوبی مشهور به فتوگرامتری ـ نمایش هم زمان برداشت های هم پوشانی شده ـ تهیۀ نقشه های خطی یا ماکت های سه بعدی از سطح عکس برداری شدۀ زمین را میسّر می سازد. اطلاعات ارزشمندِ ضروری برای موضع نگاری، زمین شناسی، آب شناسی، پوشش گیاهی و خاکی، هواشناسی، جریان های اقیانوسی، و منابع ماهیگیری، با بهره گیری از فناوری ماهواره ای و تعبیر و تفسیر اهل فن، قابل حصول است. تصویرِ نمای ظاهری ابرها که از طریق ماهواره های مدار زمین به دست می آید، در پیش بینی هوا عاملی مؤثر است. نیز عکس برداری هوایی در شناسایی و اکتشافات نظامی، و جمع آوری اطلاعات نقش اساسی دارد.