ردائ . قبا و جامه که بر دوش اندازند.
دوش انداز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دوش انداز. [ اَ ] ( اِ مرکب ) رداء. ( ملخص اللغات حسن خطیب ). قبا و جامه ای که بر دوش اندازند. جامه که بر دوکتف افکنند چنانکه شنل و عبا و جز آن.
پیشنهاد کاربران
ردا، قبا
کلمات دیگر: