لباس فضانوردی

لباس فضایی سیستم پیچیده ای از پوشاک، تجهیزات و سیستم های زیست محیطی می باشد و به گونه ای طراحی شده است تا بتواند فضانورد را به راحتی در محیط خشن فضا زنده نگه دارد
یک نایلون خنک کننده آبی به عنوان زیرپوش
یک لباس با فشار چند لایه
لایه درونی-نایلونی سبک وزن با سوراخ هایی بر روی آن
لایه میانی- نایلون ورقه ورقه شده ازneoprene برای نگه داشتن فشار
لایه بیرونی- نایلونی برای نگهداری لایه های دارای فشار زیرین
پنج لایه ازMylar آلومینیومی بافته شده با چهار لایه ازDacron برای حفاظت از گرما
دو لایه از Kapton برای محافظت بیشتر از گرما
یک لایه از تفلون ورقه شده-نسوز- برای حفاظت از خراش
یک لایه تز تفلون سفید-نسوز-
انسان نمی تواند در فضا بدون لباس مناسب جان سالم به در ببرد. فضانوردان هنگامی که داخل ایستگاه فضایی یا در شاتل مشغول کار و زندگی هستند، به پوشیدن لباس مخصوص نیازی ندارند و گذشته از نبود گرانش در داخل شاتل یا ایستگاه فضایی، آن ها تفاوت دیگری را با زمین احساس نمی کنند. فضانوردان آنجا با لباسهای راحت و شلوار راحتی و اغلب بدون کفش هستند؛ اما هنگامی که یکی از آن ها برای کار مجبور شود به بیرون از سفینه برود باید لباس فضایی بر تن کند.
اگر انسان بدون پوشش مخصوص وارد فضا شود ظرف پانزده ثانیه بیهوش می شود و مغز او در مدت چهار دقیقه نابود می شود. حداقل دما در یک روز سرد زمستان در مناطق مسکونی زمین ۲۰-۳۰ درجه زیر صفر است است، اما در فضا این دما می تواند به کمتر از ۱۰۰ درجه زیر صفر هم برسد؛ با وجود این اختلاف دمای فاحش، خیلی مهم است که فضانوردان لباس محافظ را قبل از خارج شدن از ایستگاه فضایی یا شاتل بپوشند.
در مأموریت آپولو فضانوردان بر روی ماه به خوبی آن که در فضا حرکت می کنند راه بروند، لباس های فضانوردی برای پیاده روی های فضایی هم طراحی شده بودند.لباس های فضانوردی ابتدایی که در زمان پرتاب موشک پوشیده می شدند، لباس های کمکی مورد نیاز بودند در زمانی که فشار از بین می رفت.لباس های فضانوردی آپولو شامل این موارد می شدند:

لباس فضانوردی (spacesuit)
لباس محافظ فضانوردان و کیهان نوردان در فضا. این لباس پیله ای مجهز به تهویۀ مطبوع و عایق بندی شده دارد که شخص می تواند ساعت ها، بیرون از سفینۀ فضایی، در آن زندگی و فعالیت کند. در داخل این پیله پوشش خنک کننده ای در نظر گرفته اند که بدن را، حتی هنگام کار سخت، در دمای مناسبی نگاه می دارد. این لباس هوای لازم را برای تنفس فراهم، و دی اکسید کربن و رطوبت را خارج می کند. لایه های بیرونی این لباس شخص را از گرما و سرمای فوق العاده شدید فضا، ۱۵۰ـ درجه سلسیوس در سایه و ۱۸۰+ درجه سلسیوس در آفتاب، و برخورد پرتوهای زیان بار محافظت می کند. بعضی از لباس های فضایی کوله پشتی هایی مجهز به پیشران های جت دارند که شخص فضانورد می تواند خودش را به کمک آن ها جابه جا کند. نمونه های گوناگونی از لباس های فضایی، ازجمله در مأموریت های آپولون، جمینی و اسکای لب، به کار رفته اند.