کاستی

عیب

۱ - کمی نقصان کم شدگی منقصت مقابل افزونی بیشی : [ خداوند هستی و هم راستی از اویست بیشی و هم کاستی ] . ۲ - ضرر زیان . ۳ - انحراف منحرف شدن کجی کژی : [ چنین گفت موبد بشاه جهان که آن گور دیوی بد اندر نهان که بهرام را خواند از راستی پدید آرد اندر روش کاستی ] .

(حامص . )۱ - نقصان ،کم شدگی . ۲ - کم - خردی ، نادانی .

کاستی. ( حامص ) نقصان و کم شدگی. نقص. منقصت :
که ای برتر از کژّی و کاستی
بهی زان فزاید که تو خواستی.چنین گفت موبدبه شاه جهان
که آن گور دیوی بد اندر نهان
که بهرام را خواند ازراستی
پدید آرد اندر دلش کاستی.گر ایدون که یابم ز تو راستی
بشویی به دانش دل از کاستی.خداوند هستی وهم راستی
از اویست بیشی و هم کاستی.به گیتی کیمیا چون راستی نیست
که عز راستی را کاستی نیست.چو در داد شاه آورد کاستی
به پیچد سر هر کس از راستی.چو گشتی تمام آیدت کاستی.بلکه مصنوعی تمام است این بقول منطقی
گر تمام این است هرگز نیست او را کاستی.ترا من همی راستی داده ام
تو از من همی کاستی جسته ای.بر زمین چون پادشا گشتی گرفتی کاستی
بر فلک چون بدر گردد کاستی گیرد قمر.ماه ندیده کاستی سرو کشیده راستی
دلبرمن براستی راست چنان آمده ست.از کجی افتی به کم و کاستی
وز غم رستی تو اگر راستی.|| خسارت. ضرر. زیان. || حیله. کژی. || کاستی ماه ،امحاق.

۱. کمی ، کم شدگی.
۲. [قدیمی] تقلب، دروغ.