گاو دریایی
فارسی به انگلیسی
manatee
مترادف و متضاد
نهنگ، اسب ابی، گاو دریایی
گاو دریایی، نهنگ کوچک دریایی
گاو دریایی، خوک دریایی، ملوان کهنه کار
دانشنامه عمومی
گاو دریایی ها پستاندارانی آبزی از راستهٔ گاودریاییان (Sirenia)، خانوادهٔ تن موییان Trichechidae و سردهٔ تریککوس (Trichechus) هستند.
گاو دریایی تن مویی آمازونی
گاو دریایی تن مویی دست باله ای
گاو دریایی تن مویی سنگالی
گاو دریایی کوتوله (اعتبار پرسش برانگیز)
گاودریایی سانان تنها پستانداران دریایی هستند که کاملاً آبزی و گیاه خوارند و تقریباً تمام آنها بدون مو و اندام حرکتی عقبی اند.
گاو دریایی با گاوماهی و در کل خانواده گاوماهیان (Dugongidae) از نظر شکل جمجمه و دُم تفاوت دارد. دم گاو دریایی پارویی شکل است در حالی که دم گاوماهی چنگالی است.
گاوهای دریایی گیاهخوارند و بیشتر وقت خود را به چرا در پایابها (آب های کم عمق) می گذرانند.
گاو دریایی تن مویی آمازونی
گاو دریایی تن مویی دست باله ای
گاو دریایی تن مویی سنگالی
گاو دریایی کوتوله (اعتبار پرسش برانگیز)
گاودریایی سانان تنها پستانداران دریایی هستند که کاملاً آبزی و گیاه خوارند و تقریباً تمام آنها بدون مو و اندام حرکتی عقبی اند.
گاو دریایی با گاوماهی و در کل خانواده گاوماهیان (Dugongidae) از نظر شکل جمجمه و دُم تفاوت دارد. دم گاو دریایی پارویی شکل است در حالی که دم گاوماهی چنگالی است.
گاوهای دریایی گیاهخوارند و بیشتر وقت خود را به چرا در پایابها (آب های کم عمق) می گذرانند.
wiki: گاو دریایی
دانشنامه آزاد فارسی
گاو دریایی (dugong)
پستاندار دریایی. از راستۀ گاوهای دریایی. در دریای سرخ، اقیانوس هند، و غرب اقیانوس آرام یافت می شود. طول این جانور به۳.۶ متر می رسد. بدنش به طرف انتها باریک می شود و دارای دمی با باله های نامساوی است. این جانور دو بالۀ جلویی دارد. همۀ گاوهای دریایی در پیوست شماره یک فهرست «معاهدۀ بین المللی تجارت گونه های در معرض خطر» (CITES) قرار گرفته اند. بنا به این معاهده، تجارت گونه های فهرست شده ممنوع است. درج نام گاوهای دریایی در پیوست یک فهرست CITES، بعد از تصمیم به اضافه کردن نام گاو دریایی ساحلی استرالیایی به این فهرست در مه سال ۲۰۰۰ صورت پذیرفت. این گونه واقعاً در معرض خطر نیست، امّا این امر به منظور تسهیل محافظت از بقیۀ جمعیت های گاوهای دریایی صورت گرفت. گاو دریایی رودۀ خلفی بسیار بلندی دارد که در بالغان به حدود ۳۰ متر می رسد. کار این دوره مشابه سیرابی در نشخوارکنندگان است. این جانور عمدتاً از گیاهان و جلبک های دریایی تغذیه می کند و احتمالاً منشأ داستان های پری های دریایی است. تا قبل از مطالعات ۱۹۹۵ در استرالیا، که نشان داد برخی از گاوهای دریایی از آب دزدک ها تغذیه می کنند، اعتقاد بر این بود که این جانوران یگانه پستانداران علف خوار حقیقی دریایی اند. در آن مطالعه مشخص شد که آب دزدک ها حدود۲۲.۵ درصد وزن مرطوب مدفوع گاوهای دریایی خلیج مورتون در استرالیایی شرقی را تشکیل می دهند. گاوهای دریایی زادآوری آهسته ای دارند. دورۀ حاملگی آن ها سیزده ماه طول می کشد و بین دو حاملگی متوالی سه سال فاصله می افتد. جمعیت گاوهای دریایی ساحلی روبه نقصان است. جمعیت گاوهای دریایی در امتداد «سد مرجانی بزرگ»، از ۳۴۹۸ رأس در ۱۹۸۷ به ۱۶۸۲ رأس در ۱۹۹۴ کاهش یافت. بنا به نتایج مطالعاتی در ۱۹۹۷ مشخص شد تورهای کوشگیر، که صیادان تجاری از آن ها استفاده می کنند، تعداد زیادی از گاوهای دریایی را می کشد؛ آلودگی رودخانه ها نیز ممکن است یکی دیگر از علل کاهش جمعیت این جانوران باشد. وجود گاو دریایی فقط در سواحل جنوبی خلیج فارس گزارش شده، اما تاکنون در آب های ساحلی ایران دیده نشده است.
پستاندار دریایی. از راستۀ گاوهای دریایی. در دریای سرخ، اقیانوس هند، و غرب اقیانوس آرام یافت می شود. طول این جانور به۳.۶ متر می رسد. بدنش به طرف انتها باریک می شود و دارای دمی با باله های نامساوی است. این جانور دو بالۀ جلویی دارد. همۀ گاوهای دریایی در پیوست شماره یک فهرست «معاهدۀ بین المللی تجارت گونه های در معرض خطر» (CITES) قرار گرفته اند. بنا به این معاهده، تجارت گونه های فهرست شده ممنوع است. درج نام گاوهای دریایی در پیوست یک فهرست CITES، بعد از تصمیم به اضافه کردن نام گاو دریایی ساحلی استرالیایی به این فهرست در مه سال ۲۰۰۰ صورت پذیرفت. این گونه واقعاً در معرض خطر نیست، امّا این امر به منظور تسهیل محافظت از بقیۀ جمعیت های گاوهای دریایی صورت گرفت. گاو دریایی رودۀ خلفی بسیار بلندی دارد که در بالغان به حدود ۳۰ متر می رسد. کار این دوره مشابه سیرابی در نشخوارکنندگان است. این جانور عمدتاً از گیاهان و جلبک های دریایی تغذیه می کند و احتمالاً منشأ داستان های پری های دریایی است. تا قبل از مطالعات ۱۹۹۵ در استرالیا، که نشان داد برخی از گاوهای دریایی از آب دزدک ها تغذیه می کنند، اعتقاد بر این بود که این جانوران یگانه پستانداران علف خوار حقیقی دریایی اند. در آن مطالعه مشخص شد که آب دزدک ها حدود۲۲.۵ درصد وزن مرطوب مدفوع گاوهای دریایی خلیج مورتون در استرالیایی شرقی را تشکیل می دهند. گاوهای دریایی زادآوری آهسته ای دارند. دورۀ حاملگی آن ها سیزده ماه طول می کشد و بین دو حاملگی متوالی سه سال فاصله می افتد. جمعیت گاوهای دریایی ساحلی روبه نقصان است. جمعیت گاوهای دریایی در امتداد «سد مرجانی بزرگ»، از ۳۴۹۸ رأس در ۱۹۸۷ به ۱۶۸۲ رأس در ۱۹۹۴ کاهش یافت. بنا به نتایج مطالعاتی در ۱۹۹۷ مشخص شد تورهای کوشگیر، که صیادان تجاری از آن ها استفاده می کنند، تعداد زیادی از گاوهای دریایی را می کشد؛ آلودگی رودخانه ها نیز ممکن است یکی دیگر از علل کاهش جمعیت این جانوران باشد. وجود گاو دریایی فقط در سواحل جنوبی خلیج فارس گزارش شده، اما تاکنون در آب های ساحلی ایران دیده نشده است.
wikijoo: گاو_دریایی
کلمات دیگر: