لاشی

(ص . ) (عا. ) ۱ - نامرغوب . ۲ - جنده ، فاحشه .

لاشی ٔ. [ ش َی ْءْ ] ( ع ص مرکب ) ( از: لا + شی ) هیچ. مقابل شی ٔ. ناچیز. نچیز. نیست. معدوم. ( آنندراج ) ( در تداول شعرا گاهی بدون همزه استعمال شود ) :
مالش همه لاشی شد و ملکش همه ناچیز
دشمن بفضول آمد و بدگوی بگفتار.هنگام همت وی و هنگام جود وی
شی است همچو لاشی و لاشی بود چو شی.گر چیز نیستند برون از مزاج تن
امروز نیز لاشی و مجهول و ابترند
ور لاشیند فعل نیاید ز چیز نه
وین هر دو در تن تو به افعال ظاهرند.باشم گستاخ وار با تو، که لاشی کند
صد گنه این سری یک نظر آن سری.خواب احمق لایق عقل وی است
همچو او بی قیمت است و لاشی است.گرچه این جمله جهان ملک وی است
ملک در چشم دل او لاشی است.- لاشی شدن ، لاشی محض شدن ؛ هیچ نداشتن. بی چیز و فقیر شدن ، بی چیزی تمام شدن.
- لا شی محض ؛ سخت بی چیز. که هیچ ندارد از مال.

ناچیز، بی مقدار.