شهریاری
علی قمی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) ابن صفدربن صالح رضوی قمی کشمیری . رجوع به علی رضوی شود.
علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) ابن حسین قمی شیعی . ملقب به نورالدین . وی در سال 972 هَ . ق . در قید حیات بود. او راست : نهایةالاَّمال فی ترتیب خلاصةالاقوال . (از معجم المؤلفین ).
علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) ابن حسین بن موسی بن بابویه قمی . مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن بابویه . رجوع به ابن بابویه و علی (ابن حسین بن ...) شود.
علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) ابن حیدربن علی منعل قمی . ملقب به نورالدین . متوفی در حدود سال 980 هَ . ق . او راست : 1- شرح مبادی الوصول علامة. 2- نهایة الاَّمال فی ترتیب خلاصةالاقوال ابن مطهر، در علم رجال . (از معجم المؤلفین از هدیة العارفین ج 1 ص 749) (از مصنفی علم الرجال آقابزرگ طهرانی ص 279).
علی قمی. [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] ( اِخ ) ابن ابراهیم بن محمدعلی قمی نجفی. وی از فقها بود. در رمضان سال 1283 هَ. ق. متولد شد و در 22 جمادی الثانیه سال 1371 هَ. ق. درگذشت و در مقبره شیخ نصراﷲ حویزی دفن گردید. او راست : 1- تنویرالمرآة، در شرح رجال اسانید کافی. 2- شرح تبصره ، در فقه. 3- شرح المبتدی و رافع الغواشی عن بعض شبهات الحواشی. 4- شرح هدایةالامة. ( از معجم المؤلفین از اعیان الشیعة ج 41 ص 34 ) ( از مصنفی علم الرجال آقابزرگ ص 329 ).
علی قمی. [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] ( اِخ ) ابن ابراهیم بن هاشم قمی. مکنی به ابوالحسن و مشهور به شیخ اقدم. مفسر و فقیه و اخباری بود و در سال 329 هَ. ق. درگذشت.کلینی نزد وی تلمذ کرده است. او راست : 1- اخبار القرآن و روایاته. 2- تفسیرالقرآن. 3- کتاب الشرائع. 4- کتاب الحیض. 5- الناسخ و المنسوخ. ( از معجم المؤلفین از الفهرست ابن الندیم ج 1 ص 222 و الفهرست طوسی ص 89 و معجم الاطباء ج 12 ص 215 و کتاب الرجال نجاشی ).
علی قمی. [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] ( اِخ ) ابن ابی طالب قمی نجفی. متخلص به عارف. از شعرای معاصر و ساکن نجف اشرف بود که به قصد معالجه امراض مزمنی که او را درگیر شده بود آن شهر را ترک گفت و در حدود سال 1325 هَ. ق. در گیلان درگذشت. او را دیوان شعری است به عربی. و نیز دیوانی به زبان فارسی دارد که شامل رباعیات اوست لذا آن را «طومار رباعیات » نامیده است. و آن در دو جلد است یکی در توحید و عرفان ، و دیگری در مناجات و اخلاق. ( از الذریعه ج 9 ).
علی قمی. [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] ( اِخ ) ابن حسین بن موسی بن بابویه قمی. مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن بابویه. رجوع به ابن بابویه و علی ( ابن حسین بن... ) شود.
علی قمی. [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] ( اِخ ) ابن حسین قمی شیعی. ملقب به نورالدین. وی در سال 972 هَ. ق. در قید حیات بود. او راست : نهایةالاَّمال فی ترتیب خلاصةالاقوال. ( از معجم المؤلفین ).
علی قمی. [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] ( اِخ ) ابن حیدربن علی منعل قمی. ملقب به نورالدین. متوفی در حدود سال 980 هَ. ق. او راست : 1- شرح مبادی الوصول علامة. 2- نهایة الاَّمال فی ترتیب خلاصةالاقوال ابن مطهر، در علم رجال. ( از معجم المؤلفین از هدیة العارفین ج 1 ص 749 ) ( از مصنفی علم الرجال آقابزرگ طهرانی ص 279 ).
علی قمی. [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] ( اِخ ) ابن ابراهیم بن هاشم قمی. مکنی به ابوالحسن و مشهور به شیخ اقدم. مفسر و فقیه و اخباری بود و در سال 329 هَ. ق. درگذشت.کلینی نزد وی تلمذ کرده است. او راست : 1- اخبار القرآن و روایاته. 2- تفسیرالقرآن. 3- کتاب الشرائع. 4- کتاب الحیض. 5- الناسخ و المنسوخ. ( از معجم المؤلفین از الفهرست ابن الندیم ج 1 ص 222 و الفهرست طوسی ص 89 و معجم الاطباء ج 12 ص 215 و کتاب الرجال نجاشی ).
علی قمی. [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] ( اِخ ) ابن ابی طالب قمی نجفی. متخلص به عارف. از شعرای معاصر و ساکن نجف اشرف بود که به قصد معالجه امراض مزمنی که او را درگیر شده بود آن شهر را ترک گفت و در حدود سال 1325 هَ. ق. در گیلان درگذشت. او را دیوان شعری است به عربی. و نیز دیوانی به زبان فارسی دارد که شامل رباعیات اوست لذا آن را «طومار رباعیات » نامیده است. و آن در دو جلد است یکی در توحید و عرفان ، و دیگری در مناجات و اخلاق. ( از الذریعه ج 9 ).
علی قمی. [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] ( اِخ ) ابن حسین بن موسی بن بابویه قمی. مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن بابویه. رجوع به ابن بابویه و علی ( ابن حسین بن... ) شود.
علی قمی. [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] ( اِخ ) ابن حسین قمی شیعی. ملقب به نورالدین. وی در سال 972 هَ. ق. در قید حیات بود. او راست : نهایةالاَّمال فی ترتیب خلاصةالاقوال. ( از معجم المؤلفین ).
علی قمی. [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] ( اِخ ) ابن حیدربن علی منعل قمی. ملقب به نورالدین. متوفی در حدود سال 980 هَ. ق. او راست : 1- شرح مبادی الوصول علامة. 2- نهایة الاَّمال فی ترتیب خلاصةالاقوال ابن مطهر، در علم رجال. ( از معجم المؤلفین از هدیة العارفین ج 1 ص 749 ) ( از مصنفی علم الرجال آقابزرگ طهرانی ص 279 ).
علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن هاشم قمی . مکنی به ابوالحسن و مشهور به شیخ اقدم . مفسر و فقیه و اخباری بود و در سال 329 هَ . ق . درگذشت .کلینی نزد وی تلمذ کرده است . او راست : 1- اخبار القرآن و روایاته . 2- تفسیرالقرآن . 3- کتاب الشرائع. 4- کتاب الحیض . 5- الناسخ و المنسوخ . (از معجم المؤلفین از الفهرست ابن الندیم ج 1 ص 222 و الفهرست طوسی ص 89 و معجم الاطباء ج 12 ص 215 و کتاب الرجال نجاشی ).
علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) ابن ابی طالب قمی نجفی . متخلص به عارف . از شعرای معاصر و ساکن نجف اشرف بود که به قصد معالجه ٔ امراض مزمنی که او را درگیر شده بود آن شهر را ترک گفت و در حدود سال 1325 هَ . ق . در گیلان درگذشت . او را دیوان شعری است به عربی . و نیز دیوانی به زبان فارسی دارد که شامل رباعیات اوست لذا آن را «طومار رباعیات » نامیده است . و آن در دو جلد است یکی در توحید و عرفان ، و دیگری در مناجات و اخلاق . (از الذریعه ج 9).
علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) ابن موسی بن یزداد (یا یزید) قمی نیشابوری حنفی . مکنی به ابوالحسن . وی فقیه و اصولی و محدث و جهانگرد و مفسر بود. اصل او از عراق بود و در نیشابور سکونت گزید و عمری طولانی کرد و در سال 305 یا 350 هَ . ق . درگذشت . او راست : 1- اثبات القیاس والاجتهاد و خبرالواحد. 2- أحکام القرآن . 3- شرح الجامع الکبیر شیبانی . 4- کتاب فی بعض ما خالف فیه الشافعی العراقیین . (از معجم المؤلفین ).
علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) شهریاری . رجوع به علی شهریاری شود.
علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن محمدعلی قمی نجفی . وی از فقها بود. در رمضان سال 1283 هَ . ق . متولد شد و در 22 جمادی الثانیه ٔ سال 1371 هَ . ق . درگذشت و در مقبره ٔ شیخ نصراﷲ حویزی دفن گردید. او راست : 1- تنویرالمرآة، در شرح رجال اسانید کافی . 2- شرح تبصره ، در فقه . 3- شرح المبتدی و رافع الغواشی عن بعض شبهات الحواشی . 4- شرح هدایةالامة. (از معجم المؤلفین از اعیان الشیعة ج 41 ص 34) (از مصنفی علم الرجال آقابزرگ ص 329).
علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْمی ] (اِخ ) ابن عبیداﷲبن حسن بن حسین بن بابویه قمی رازی . محدث و حافظ و راوی و مورخ و فقیه بود. وی در سال 504 هَ . ق . متولد شد و وفات او پس از سال 585 هَ. ق . بوده است . او راست : 1- تاریخ مشایخ الشیعة و مصنفیهم . 2- کتاب الاربعین عن الاربعین من الاربعین فی فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام . (از معجم المؤلفین ).
علی قمی . [ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) ابن محمدبن علی خزاز رازی قمی . مکنی به ابوالقاسم . رجوع به علی خزاز شود.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] علی قمی (ابهام زدایی). علی قمی ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • ابن بابویه علی بن حسین قمی، اِبْن ِ بابِویه ْ، ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (د ۳۲۹ق /۹۴۱م )، فقیه ، محدث شیعی و مرجع مردم قم و اطراف آن • علی بن ابراهیم قمی، ابوالحسن، علی بن ابراهیم قمی، از روات بزرگ شیعه در قرن سوم هجری و از یاران امام حسن عسکری (علیه السّلام) و از مشایخ معتبر ثقة الاسلام کلینی• علی بن محمد خزاز قمی، ابوالقاسم علی بن محمد بن علی خزاز قمی رازی از چهره های برجسته فقها و راویان شیعه در نیمه دوم قرن چهارم هجری• شیخ علی قمی، فرزند محمدابراهیم قمی، از زهاد و علمای مشهور
...
...
wikifeqh: علی_قمی_(ابهام_زدایی)
کلمات دیگر: